Επικήδειος στη Σοφία Παυλάγκου
από το Λευκόνοικο
Τρίτη, 11 Σεπτεμβρίου 2018
Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Λάρνακας
Της κ. Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη, Δημάρχου Λευκονοίκου
Αποχαιρετούμε σήμερα άλλη μια άξια γυναίκα του Λευκονοίκου μας, η οποία οδεύει στην αιωνιότητα πλήρης ημερών. Τη Σοφία Παυλάγκου που γεννήθηκε στο Λευκόνοικο το 1925. Μια γυναίκα πάντα καλογέλαστη, πρόσχαρη, ευειδής, γλυκύτατη. Τη θυμάμαι ως μια όμορφη κυρία, καλοντυμένη, συγυρισμένη, ευπρεπή. Είχε όλα τα καλά της μεσαρίτισσας νοικοκυράς. Της άρεσε η καθαριότητα, η τάξη, η ομορφιά. Της άρεσαν μέχρι τα τελευταία της τα λουλούδια της.
Γονείς της ο Λοΐζος και η Κουλλού Πατσιά. Ο Χρυσοδοντής. Καλότατοι άνθρωποι, που μετέδωσαν τα όμορφα αισθήματά τους στα παιδιά τους, τη Θέκλα και τη Σοφία. Τον Παούσιη και τον Μιχαλάκη.
Μεγαλώνοντας η θεία Σοφία έμαθε ράψιμο, έγινε πολύ καλή ράφταινα, και στη συνέχεια παντρεύτηκε τον μακαριστό Φυλακτή Παυλάγκο. Μαζί έφτιαξαν μια όμορφη οικογένεια με τρία παιδιά: τη Ρίτα, τον Τάσο και τον Λοΐζο. Το σπίτι τους ήταν στην Πάνω Γειτονιά της κωμόπολής μας, κοντά στον Αρχάγγελό μας.
Εμείς γνωριζόμασταν οικογενειακώς, λόγω και της θείας μου της Θέκλας, της αδελφής της, που πάντοτε σε όλες τις γιορτές, κυρίως στις Απόκριες, τις περνούσαμε μαζί με γέλια και χαρές. Ο δε σύζυγός της ήταν φίλος και κουμπάρος του πατέρα μου, γι΄ αυτό και κάθε αντάμωσή μας ξεχείλιζε από αγάπη, χαρά, γέλιο μπόλικο. Σήμα κατατεθέν ήταν το γέλιο. Η εκτίμηση. Ο αμοιβαίος σεβασμός. Η ανιδιοτέλεια.
Μόλις τελείωσε η Ρίτα το Γυμνάσιο Λευκονοίκου, το 1968, η οικογένεια μετακόμισε στη Λάρνακα για τη δουλειά του πατέρα. Εδώ έμεναν σε ένα σπίτι στο λιμάνι, εκεί όπου τους βρήκαμε τη δεύτερη μέρα που γίναμε πρόσφυγες. Ήταν όλα τα αδέλφια τους από το Λευκόνοικο. Θυμάμαι πόσα άτομα χώρεσε εκείνο το σπίτι. Πόσοι στέκονταν στην εξωτερική σκάλα. Μας φίλεψαν. Ήταν το πρώτο σπίτι που μας υποδέχτηκε εκείνες τις ώρες της δοκιμασίας μας. Πώς να ξεχαστεί;
Η θεία Σοφία ευτύχησε να χαρεί εφτά εγγόνια και οκτώ δισέγγονα. Πέρασε καλή ζωή με τον άντρα της αλλά και με τα παιδιά της που τη λάτρευαν.
Στα παιδιά της, τη Ρίτα, τον Τάσο και τον Λοΐζο, τα εγγόνια και τα δισέγγονά της εύχομαι να ζήσουν και να τη θυμούνται για όσα τους πρόσφερε. Να παρηγορηθούν με την ιδέα ότι η καλή μητέρα τους θα είναι στους κόλπους του Πανάγαθου Πατέρα μας, γιατί αυτός είναι ο στόχος της επίγειας ζωής μας.
Καλό σου ταξίδι, θεία Σοφία.
Αιωνία η μνήμη σου.
Θα ζεις στη μνήμη μας, αλλά προπάντων στην καρδιά μας.
