Παρασκευή, 4 Φεβρουαρίου 2022, Ώρα: 2 μ.μ.
Ιερός Ναός Αγίου Στυλιανού, Λινόπετρα, Λεμεσός
Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη, Δημάρχου Λευκονοίκου
Τι ωραία μέρα διάλεξες να φύγεις, θεία Σταυρού μου! Τη μέρα της Υπαπαντής του Χριστού μας! 2 του 2 ου του 2022 η ώρα 2μ.μ.
Ήταν τόσο αγνή και άδολη η ψυχή σου που η Παναγία μας σε ανέβασε στα παραδεισένια δώματα μια τέτοια γιορτάρα μέρα.
Θρηνεί η γειτονιά μας. Φτωχαίνει. Φεύγει σιγά-σιγά η παλιά φρουρά. Τα σπίτια μας θα θλίβονται. Χάνονται οι νοικοκυρές τους που τα νοιάζονταν, τα είχαν πεντακάθαρα, έλαμπαν οι στράτες και οι αυλάδες.
Πας θεία Σταυρού μου, να συναντήσεις τον καλό σου σύζυγο, τον Σαουρή τον πελεκάνο, τον τίμιο, τον χαμογελαστό, τον καλόγνωμο κι εργατικό, σαν τους γονιούς του, τον Λιονή και τη Χρυσταλλού, για τους οποίους τόσα πολλά μου έχει πει η μανούλα μου. Για την καλοσύνη και την ανθρωπιά τους, για τη συμπόνια και τη συμπαράσταση σε όποιον είχε ανάγκη. Για τη μεγαλοσύνη της ψυχής τους και την ευγένεια του ήθους τους.
Κι ύστερα ήρθες εσύ στη γειτονιά, στο σπίτι των πεθερικών σου, το 1951, είκοσι χρονών, και επαλήθευσες αυτό που συνηθίζει να λέει ο λαός μας: «Η νύφη αντάν να γεννηθεί, της πεθεράς ημοιάζει». Ευγενική, ήρεμη, γλυκύτατη, καλότατη, με μια παιδική αθωότητα, καλότροπη και καλογέλαστη. Αχ, αυτό το γάργαρο γέλιο σου, θεία Σταυρού μου! Πώς κόπηκε σαν χάθηκε ο Λεωνίδας σου! Έχασες τη χαρά της ζωής σου. Διαλύθηκε ο κόσμος σου, κατέρρευσε. Θυμάται η γειτονιά μας τον μεγάλο σου πόνο.
Ευτυχώς, το δράμα της οικογένειάς σας τελείωσε, όταν γύρισε από τα μπουντρούμια του Αττίλα ο Λεωνίδας και τον έσφιξες στην αγκαλιά σου.
Σε θυμάμαι πάντα πρόθυμη, πάντα διαθέσιμη να βοηθήσεις όλους. Πάντα ανοικτό το χέρι σου, όπως το σπίτι κι η καρδιά σου. Καλοδούλα, καθαρή, νοικοκυρά, άξια, χρυσοχέρα. Θυμάμαι τα φουρνιστά σου, τα πρόσφορά σου για την εκκλησία, τα γλυκίσματά σου, τις πίτες σου, τα ζυμαρικά σου, τις σιαρλότες σου…τις κολοκωτές σου, τα παστά, τα λουκάνικα, τη ζαλατίνα σου, τις τιτσιρήδες σου, αφού σφάζατε δύο χοίρους τα Χριστούγεννα και μετά με το καππακλίν γινόταν διανομή στη γειτονιά!
Μια φορά, θυμούνται τα παιδιά σου, σου είπε ο Λεωνίδας ότι θα ερχόντουσαν με τη μονάδα του από την Κερύνεια στο πεδίο βολής στη Γύψου. Του είπες να σταματήσουν να τους κεράσεις κι εσύ ετοίμασες τιτσιριόπιτες για όλους και έφαγαν όλοι οι στρατιώτες και ενθουσιάστηκαν! Αυτό πάντα σου άρεσε. Να δίνεις απλόχερα, να προσφέρεις για να κάνεις τους γύρω σου ευτυχισμένους.
Δεν μπορώ να μην αναφέρω την πίττα που έκανες με τα «ποσοίουρα», δηλαδή τα κομματάκια που έμεναν από τα παστά και ήταν νοστιμότατη! Ή τις τιτσιρίες που έβαζες στον τραχανά και έγλειφαν τα δάκτυλά τους!
Θυμάμαι, θεία Σταυρού, τα γέλια μας που κάναμε μαζί με τις γειτόνισσες: τη θεία Αθανασία του Αντωνή του Ματσούκα, από τη Μηλιά, με το χιούμορ της που μας έκανε να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια…τη θεία Παναγιώτα του Βελούση με το γλυκό νεράντζι που μας κερνούσε κι εσύ ρωτούσες και ξαναρωτούσες ποιο γλυκό είναι το νεραντζάκι που έμαθε στην Αθήνα η θεία η Παναγιώτα, σαν πήγε με τον μοναχογιό της τον Άκη που σπούδαζε στη Νομική. Πόσο καλά περνούσατε όλες οι γειτόνισσες, με τη θεία Μαρούλα του μονογενή να κρατά τα σκήπτρα στην καλοσύνη, τη Μαρούλα του Κώστα του Λαμπρή, την Παντελίτσα του Πατσιά, που έφυγε νέα, την άξια θεία Βαρβαρού, την όμορφη, που την έκανες και συμπεθέρα σου, αφού ο Νίκος της νυμφεύτηκε τη μοναχοκόρη σου την Κίκα, την καλοσυνάτη θεία Αντζουλού του Χιοιρουθκιού,την κουνιάδα σου, τη γελαστή θεία Άννα του Γιαννή του Θεολό με το απίθανο παντεσπάνι της, την καλοδούλα συννυφφάδα σου, τη γιαγιά Μαρία του καλότατου Κυριάκου του Λιονή, τη μ. θεία Στάσα του Χάμπου, μητέρα της Χρυστάλλας και της μ. Δώρας μας, τη Μαρούλα του Γιωρκή του Χούτρη που ήταν νεαρή τότε, την Αντρικκού του Σιαηλή με την αδελφή της, την Πεπού του Μήτσιου και γυναίκα του Νίκου του Μπάτα, την Αντρικκού του Δκιακόσια, τη μανούλα μου την καλή, τη Χριστινού του Άντωνα, αλλά και τις νεότερες, τις μοντέρνες, τις χρυσοχέρες, τη θεία Βασούλα του Δημήτρη και τη θεία Ζηνοβία του Νίκου του Χοίρα και κόρη του Παπα-Νικόλα.
Πόσες θύμισες! Αναβλύζουν σαν το αρτεσιανό νερό. Αυτή είναι η ζωή μας. Οι άνθρωποί μας. Ό,τι αγαπήσαμε… Οι πιο όμορφες εικόνες, οι ήχοι, τα αρώματα, οι γεύσεις…οι κουβέντες, τα γέλια, οι χαρές, οι λύπες! Ό, τι πιο πολύτιμο έχουμε! Το φυλακτό μας!
Γεννήθηκες, θεία Σταυρού, δίπλα στον ποταμό τον Σιεζιά στο κέντρο του Λευκονοίκου. Είχες έναν αδελφό, τον Γιαννή. Γονείς σου δύο καλότατοι άνθρωποι, ο Αντρέας Τόλλος που αν δεν τον έλεγες ο Κουφάντρεας, δεν τον έβρισκες, και η Μαρίτσα της οικογένειας Χατζησωτηρίου, με την αδελφή τη Βαρναβού, τη μητέρα του Αντρέα Κατσούρη και της Χρύσως, και τρεις αδελφούς, τον Κυριάκο, τον πατέρα του Κοκή, της Νίνας και της Αντρούλας, τον Σωτήρη της Τζιυπρούς, πατέρα της Ρίτσας, και τον Γιαννή του Μούσκου, πατέρα της Κίκας, της Σούλας και του Κόκου.
Αδέλφια του πατέρα σου ήταν ο Κωσταντής, πατέρας του Γιαννή, της Αντριανούς και της Σοφίας, ο Κύρος, πατέρας του Γιαννή, της Μαρίας, της Άννας του Καμπανέλλα, και του Σταυρή που ξενητεύτηκε στην Αυστραλία το 1951, 5 του Γενάρη, και η Αννεζού, μητέρα του Γληόρη του Φεσά, του Σωτήρη Γρηγορίου, που έκανε το ξακουστό γιαούρτι, και της Αντριανούς του Ππιριλλά.
Μαζί με τον θείο Σαουρή μεγαλώσατε τρία εξαίσια παιδιά με ήθος, ευγένεια και ποιότητα, με πίστη στον Θεό, με αρχές και αξίες, με αγάπη και μεγαλοψυχία.
Αξιώθηκες να δεις μαζί με τον θείο Σαουρή τα τρία παιδιά σας, τον Λεωνίδα, την Κίκα και τον Αντρέα σας να ξεχωρίζουν και να είναι επιτυχημένα και καταξιωμένα στη ζωή τους. Η Κίκα θα παντρευόταν με τον Νίκο και ήταν έτοιμο και το σπίτι τους. Φύγαμε, όμως, και όλα χάθηκαν… Έμειναν πίσω. Και τα σπίτια και το μαγαζί και τα χωράφια και το χοιροστάσιο…
Πρόσφυγες στη Λεμεσό ο θείος ο Σαουρής μαζί με τα αγόρια του ξεκίνησαν από την αρχή. Με την τιμιότητα, την εργατικότητα, την καλοσύνη, την ευγένειά τους κατάφεραν να προχωρήσουν και να κτίσουν εργοστάσιο και να είναι επιτυχημένοι. Κι εσύ τους καμάρωνες, όπως ήσουν περήφανη και για την Κίκα σου την άξια, την πρωτονοικοκυρά και φιλομαθή.
Αξιώθηκες να καμαρώσεις και τις τρεις εγγονές σου, τη Στέφανη, την Αμάντα και τη Σαπρίνα, όπως και τα δισέγγονά σου, τη Λεώνη, τον Λέοντα και την Αριάδνη.
Αγαπημένοι μου Λεωνίδα, Γιούλα, Κίκα, Νίκο, Αντρέα και Άντρη, αγαπημένοι μου Γιαννή, Άντρο, Μάρω, Νίκο, αγαπημένες μου Στέφανη, Αμάντα και Σαπρίνα, σε σας και τα παιδάκια σας εύχομαι να ζήσετε, να τη θυμάστε και να τη μακαρίζετε. Θα σας λείπει πάντα. Να σας παρηγορεί το γεγονός ότι έφυγε πλήρης ημερών. Ολοκλήρωσε τον κύκλο της ζωής της. Ότι αφήνει μνήμη αγαθή.
Αγαπημένη μου Θεία Σταυρού,
Να πας στο καλό. Θα συναντήσεις τον θείο Σαουρή, τους γονείς και τα πεθερικά σου, όλους τους δικούς σου και τη νύφη σου Θεοδώρα που έφυγε πριν από σένα.
Να πάρεις χαιρετίσματα σε όλες τις γειτόνισσές μας και σε όλους τους γείτονές μας. Σε παρακαλώ, χαιρέτα μου και τη μανούλα μου και τον παπά μου.
Καλό παράδεισο, θεία Σταυρού.
Οι φιλανθρωπίες, οι καλοσύνες, η πίστη και η ανοικτή καρδιά σου θα είναι το διαβατήριο για την είσοδό σου σε τόπο χλοερό, σε τόπο αναψύξεως, ένθα ουκ έστι πόνος ου θλίψη ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.
Καλή αντάμωση.
Καλή ανάσταση.
Πρέσβευε και υπέρ ημών.
