Επικήδειος στην Ελένη Κυριάκου Μαντρίτη
από το Λευκόνοικο,
Πέμπτη, 7 Μαρτίου 2019
Ώρα: 2:30 μ.μ. Εκκλησία Αγίου Ελευθερίου Τσιακκιλερό
Της κ. Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη, Δημάρχου Λευκονοίκου
Έφυγε για την αιωνιότητα άλλη μια γυναίκα του Λευκονοίκου, χωρίς να γυρίσει πίσω στο σπίτι της, εκεί στον Κρυό ποταμό, κοντά στο καφενείο του Γιαννούξιου, η Ελένη Μαντρίτη. Μια γυναίκα που δοκιμάστηκε πολύ σκληρά στην επίγεια ζωή της, αφού έχασε δυο γιους, τον ένα, τον πρωτογιό της, το 1959, πέντε χρονών παιδάκι, και τον άλλο, τον Νίκο της, ένα από τα κοπέλια της, όπως μου άρεσε να τα λέω στη γειτονιά μας, 21 χρονών λεβέντη, στις 30 Δεκεμβρίου του 1980, λίγο πριν από τον καινούργιο χρόνο. Μαύρη Πρωτοχρονιά για την οικογένεια και όλους τους συγγενείς και φίλους.
Ο Νίκος έφυγε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Οδηγούσε ένας φίλος του. Αυτός καθόταν στο πίσω κάθισμα. Από τη σύγκρουση κόπηκε το σβέρκο του. Πώς να ξεπεράσει η δόλια μάνα τέτοιο κτύπημα της μοίρας; Μα λόγω ιδιοσυγκρασίας, κατάφερε και συνέχισε τη ζωή της μαζί με τον άντρα της, τον καλό Κυριάκο Νικολή Ποντίκη, και με τα άλλα δυο παιδιά που της έμειναν, τον Αντρέα και τον Πανίκκο, που ο χαμός του Νίκου σφράγισε ανεπανόρθωτα τη ζωή τους. Τώρα η θεία Ελένη πάει να συναντήσει τον Νίκο της. Θα ταφεί μαζί στον ίδιο τάφο με τον ακριβογιό της, τον αδικοχαμένο. Θα συναντήσει και τους γονείς της, τον Νικόλα και την Παναγιωτού Μαντρίτη, που ήρθαν στην κωμόπολή μας από τις Μάντρες, και ήταν πολύ περήφανη να λέει ότι ήταν κόρη του Μαντρίτη. Πάει να συναντήσει, επίσης, την αδελφή της τη Γιαννουξιού και τον Κάκο της, τον αδελφό της τον Γιαννή, τον Σίμο και τον Γιαννάκη, τον Σιαηλή και τον γιο του, Νίκο Μανδρίτη, τον Ήρωά μας.
Πολύ αγαπούσα αυτά τα παιδιά στη γειτονιά μας. Αγαπούσα, όμως, και τη θεία Ελένη με το αστείρευτο χιούμορ, το γάργαρο γέλιο, τα αστεία της. Όλοι, και στην προσφυγιά, εδώ στο Τσιακκιλερό, μιλούσαν για τη νοικοκυροσύνη της, την καθαριότητα, τη φιλοξενία της.
Η θεία Ελένη γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1925, άρα έκλεισε τα 93 της χρόνια. Φεύγει πλήρης ημερών. Ευτυχώς, δεν υπέφερε στο τέλος, τις τελευταίες δύο μέρες έπεσε σε κώμα.
Στα παιδιά και τα εγγόνια της, μαζί με τα συλλυπητήρια μου, εύχομαι να ζουν να τη θυμούνται και να ξεπεράσουν τον πόνο του χωρισμού. Στον θείο Κυριάκο, εύχομαι η Παναγιά μας να τον βοηθήσει να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή του, χωρίς την αγαπημένη του Ελένη.
Καλό παράδεισο, θεία Ελένη.
Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς το Φως.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Εμείς θα ψάλλουμε το μακαρία η οδός ή πορεύει σήμερον…
Χαιρετίσματα στους δύο Νίκους, στην αγαπημένη μου Γιαννουξιού και τον αξέχαστό της γιο, τον Κάκο μας, στον θείο Γιαννή, τον Σίμο και τον Γιαννάκη μας.
Αιωνία η μνήμη σου!
