Επικήδειος στην Ελένη Βασιλείου (Λόκκουμου)
Αποχαιρετάμε σήμερα άλλη μια Δέσποινα του Λευκονοίκου μας, μια γυναίκα άξια και χρυσοχέρα, που στην εποχή της πρωτοστατούσε, εισάγοντας καινοτόμες και πρωτοποριακές μεθόδους στην τέχνη της, το ράψιμό της. Η Ελένη του Λόκκουμου, όπως την ξέραμε, ήταν μια από τις καλύτερες ράφταινες της κωμόπολής μας. Πασίγνωστη, κοινωνικότατη, επιβλητική παρουσία, με δυναμισμό και ευγένεια ψυχής. Ομορφογυναίκα, ψηλή και φεγγαροπρόσωπη, πάντα χαμογελαστή, εξαιρετική επαγγελματίας, εργατικότατη. Μια ευπαρουσίαστη γυναίκα που τιμούσε την κωμόπολή μας. Μια γυναίκα του κόσμου, όπως συνήθιζαν να λένε παλιά.
Την τελευταία φορά που την είδα, πριν από δέκα περίπου μήνες, στο σπίτι της κόρης της Κίκας, σε κάποια διαλείμματα διαύγειας, διακρινόταν το πάθος και η ζωντάνια της, η περηφάνια της για την τέχνη της. Μας καυχήθηκε για τα περιοδικά μόδας που έφερνε από την Αθήνα, για το Burda από το οποίο έπαιρνε τις μόλες και έραβε τις κυρίες, την εκλεκτή πελατεία της. Είχε δε και πολλές μαθήτριες στις οποίες έμαθε την τέχνη της. Έφτασε να έχει μέχρι και δώδεκα μαθήτριες ταυτόχρονα.
Η θεία Ελένη γεννήθηκε στο Λευκόνοικο από πολύ καλούς γονείς: τον Μιχάλη Σωτηρίου(Λόκκουμο) και την Ευτυχία.
Σαν ήρθε η ώρα της παντρειάς, βρέθηκε ένα καλό παιδί από το γειτονικό χωριό Γούφες, ο Μιχάλης Βασιλείου, που ήταν σκαρπάρης, και ένωσαν τις ζωές τους. Μαζί απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Βάσο, τον μακαριστό Σωτήρη, τον Αντρέα, την Ευτυχία και την Κίκα, που της έδωσαν 14 εγγόνια και 7 δισέγγονα.
Πέρασε τα χάλκινα χρόνια της προσφυγιάς, τα δίσεκτα, τους σκληρούς καιρούς της δοκιμασίας, όπως οι πιο πολλοί ξεριζωμένοι, υφαίνοντας στον αργαλειό της υπομονής και της ελπίδας τους καημούς και τους πόθους της. Μάνα στοργική για τα παιδιά της, τους πρόσφερε ό,τι μπορούσε για να μην τους λείψει τίποτα, για να μην κακοπεράσουν τα βλαστάρια της που με την τέχνη της, ως καλοδούλα τεχνίτισσα, τα είχε κανακεμένα και καλομαθημένα. Καλοντυμένα και πεντακάθαρα.
Στα ύστερά της, βρήκε απάγκιο στο σπίτι της κόρης της Κίκας, περιτριγυρισμένη από την αγάπη όλων των παιδιών και των εγγονιών της.
Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς το φως, προς την αληθινή ζωή, θεία Ελένη του Λόκκουμου. Πας να συναντήσεις τον σύζυγό σου που έχασες πριν από 20 χρόνια.
Τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά σου πρέπει να είναι περήφανα για σένα και την κληρονομιά που τους αφήνεις.
Αφήνεις μνήμη αγαθή.
Αιωνία η μνήμη σου!
Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον!
Της κ. Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Δημάρχου Λευκονοίκου
