Επικήδειος στην Έλλη Κουτεντή από το Λευκόνοικο
Σάββατο, 17 Οκτωβρίου 2020, Ώρα: 10 π.μ.
Ιερός Ναός Παναγίας Τριχερούσας, Λεμεσός
Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη
Δημάρχου Λευκονοίκου
Αναχώρησε για την αιώνια ζωή μια εκλεκτή δέσποινα του Λευκονοίκου μας. Μια γυναίκα που ήταν πάντα, όλα τα χρόνια της προσφυγιάς και της δοκιμασίας μας, δίπλα στην εκκλησία, δίπλα στον Θεό, δαπάνησε όλη την περιουσία της σε αγαθοεργίες, σε δωρεές, απλόχερη σε κάθε κέλευσμα για βοήθεια. Η δασκάλα Έλλη Κουτεντή, του Χρίστου και της Σπυρούλας, που γεννήθηκε στην κωμόπολή μας το 1934 και είχε αδέλφια, τη Μαρούλα, την εξαιρετική ράφταινά μας, σύζυγο του Λεοντή Χριστοδούλου, και τον Άντη, τον Αντρέα Κουτεντή, που ζούσε πολλά χρόνια στην Αγγλία, αλλά επέστρεψε πίσω στην Κύπρο, μετά την προσφυγιά μας.
Όλοι την γνωρίζαμε στο Λευκόνοικο. Δίδασκε στο Δημοτικό Σχολείο μας, καθώς και σε άλλα σχολεία, όπως στο Πραστειό, το Βαρώσι, και μετά την προσφυγιά στην Ξυλοτύμπου, τη Λεμεσό, τη Λευκωσία. Ξέραμε, επίσης, και τον πατέρα της, τον Χρίστο Κουτεντή, που ήταν αγωνιστής της ΕΟΚΑ, φίλος του πολιτευτή μ. Νίκου Μακρίδη.
Ήταν μια γυναίκα μοναχική, χωρίς πολλές παρέες, ήσυχη, χαμηλών τόνων, ευγενής και αξιοπρεπής, έξυπνη και ικανότατη, φρόνιμη και ηθική, καθώς πρέπει! Τελείωσε την Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου και, στη συνέχεια, φοίτησε στο Διδασκαλικό Κολλέγιο στη Μόρφου.
Μπορούμε να πούμε ότι ήταν πάρα πολύ συνδεδεμένη με τους γονείς της, τους οποίους λάτρευε, αλλά δεν δημιούργησε δική της οικογένεια. Είχε, όμως, την ευλογία, παρόλο που ζούσε στη Λευκωσία, τα τελευταία χρόνια που χρειαζόταν βοήθεια, να έχει δίπλα της την ανιψιά της, Χριστίνα Χριστοδούλου με τον σύζυγό της Αντρέα, οι οποίοι της συμπαραστάθηκαν σε κάθε ανάγκη της και τη φρόντισαν με πολλή γενναιοδωρία και αγάπη. Σε όλα τα ανίψια της ευχόμαστε να ζουν και να τη θυμούνται και να τη μακαρίζουν.
Αγαπημένη μας Έλλη,
Είμαστε σίγουροι ότι ο καλός Θεός έχει ετοιμάσει για σένα μια καλή θέση σε τόπο χλοερό, σε τόπο αναψύξεως.
Καλό παράδεισο.
Χαιρετίσματα σε όλους τους δικούς σου, ιδιαιτέρως στον αγαπημένο σου ξάδελφο μ. Λυκούργο Κάππα και τη μητέρα του Αρετή, τη μαμμού του Λευκονοίκου.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Καλό σου ταξίδι.
