Επικήδειος στον Δημήτρη Πιτσιλλίδη, από το Λευκόνοικο
Τετάρτη, 22 Αυγούστου 2018
Ώρα: 2μ.μ.
Ιερός Ναός Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
Σφαλαγγιώτισσα
Της κ. Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη, Δημάρχου Λευκονοίκου
Σήμερα κηδεύουμε έναν πρωτοπόρο γεωργό του Λευκονοίκου, έναν γλυκύτατο άνθρωπο, ευγενή και προσηνή, έναν εξαίρετο οικογενειάρχη, που ευτύχησε να ζήσει ενενήντα δύο χρόνια, περιστοιχιζόμενος από την αγάπη της συζύγου του Θεοδώρας, των τριών κόρων του, Ελένης, Μάρως και Δήμητρας, των γαμπρών του αλλά και των τεσσάρων εγγονιών του.
Τον θυμάμαι στο Λευκόνοικο αλλά και μετά στην προσφυγιά μας που πάντα ήταν με το χαμόγελο στα χείλη, κεφάτος, καλότατος άνθρωπος, σεμνός και μετρημένος, ήπιος, με το ήθος και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου της Μεσαορίας μας.
Ο Δημήτρης Πιτσιλλίδης, γιος του Συμεών και της Μαρίτσας, γεννήθηκε το 1925, στις 15 Νοεμβρίου, στο Λευκόνοικο. Αδέλφια του ο Χρίστος και ο Κυριάκος. Φοίτησε δυο χρόνια στην Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου, αλλά ύστερα ο πατέρας του τον ήθελε να ασχοληθεί με τη γεωργία.
Στη συνέχεια, έζησε για τρία χρόνια στο Λονδίνο, όπου ζούσε ο αδελφός του Χρίστος, και το 1954 γύρισε και αρραβωνιάστηκε την κόρη του μ. Πουρεκκή, τη Θεοδώρα. Ο γάμος τους έγινε στις 20 Νοεμβρίου 1955. Ήταν ένα πολύ ευτυχισμένο αντρόγυνο. Ζούσαν στο Λευκόνοικο, και γύρω στο 1960 μαζί με τον πεθερό του τον Δημήτρη Σούγλη, που τον ξέραμε ως Πουρεκκή, που πρωτοστάτησε σε πολλούς τομείς στην κωμόπολή μας, πήγαν στον Άγιο Αμβρόσιο και έφεραν χρυσομηλιές για να φυτέψουν σε μια μεγάλη έκταση 33 στρεμμάτων που είχε στον Άγιο Φωκά, με δυο λάκκους. Ήταν τότε που ανακάλυψαν νερό στον Άγιο Φωκά, και, διορατικοί όπως ήταν, κατάλαβαν ότι στα βόρεια της κωμόπολής μας μπορούσαν να ευδοκιμήσουν κι άλλα είδη, εκτός από τα σιτηρά.
Οι πιο πολλοί στο Λευκόνοικο τους κοροΐδευαν, γιατί δεν πίστευαν ότι μπορεί να ευδοκιμήσει η χρυσομηλιά στο δικό μας κλίμα. Μόλις, όμως, το εγχείρημα γαμπρού και πεθερού στέφθηκε με επιτυχία, άρχισαν κι άλλοι να φυτεύουν περιβόλια με χρυσομηλιές στον Άγιο Φωκά.
Στην αρχή, μαζί με τις χρυσομηλιές ο μακαριστός Δημήτρης φύτεψε και πεπόνια, καρπούζια, πατάτες, κρεμμύδια, κουκκιά, ρόκα, κ.ά., ενώ αργότερα φύτεψε και λεμονόδεντρα. Γενικά, το περιβόλι είχε 650 χρυσομηλιές, 100 αχλαδιές και 100 λεμονόδεντρα.
Όλα αυτά τα δέντρα τα είχε όπως τα παιδιά του. Χαιρόταν με τα δέντρα που ανάσταινε. Ανάσαινε με τον ανασασμό των φύλλων τους. Δροσιζόταν η ψυχή του με το νερό που έτρεχε στη λεκάνη τους. Ο πόνος τους, οι αρρώστιες τους ήταν και δικές του. Και τι χαρά ο νιος καρπός, ο πρώιμος, ο πρώμος. Μα και τι καμάριν!
Ο περιβολόκηπός του ήταν το καύχημά του. Μάλιστα, στο περβόλι του Άη Φουκά πήρε και τα μελίσσια του. Όλοι θυμόμαστε τον Δημήτρη μαζί με τον πεθερό του πάνω στο τρακτέρ να πηγαινοέρχονται καθημερινά στον Άγιο Φωκά.
Έφτασε να μαζεύει 200 κάσιες χρυσόμηλα την ημέρα τα οποία έπαιρνε πρώτος στη Χονδρική Αγορά της Λευκωσίας. Μόνο, όταν τελείωναν τα δικά του χρυσόμηλα, τα οποία ήταν πρώιμα, άρχιζε να έχει παραγωγή ο Άγιος Αμβρόσιος. Όλοι διερωτούνταν πού οφειλόταν η πρωιμότητα των χρυσομήλων του, και έπαιρναν χώμα από το περιβόλι του για να το εξετάσουν και να δουν τι έχει.
Η κόρη του Ελένη θυμάται με πολλή νοσταλγία πόσο εργατικός και τίμιος ήταν, ώστε χώριζε τα χρυσόμηλά του σε κατηγορίες, 3Α,2Α, Α και Β κατηγορίας, ώστε σε κάθε κασόνι να έχει της ίδιας ποιότητας φρούτα.
Γύρω στα 1963 ο μακαριστός Δημήτρης ανέλαβε την καντίνα του Γυμνασίου μας, τότε που ακόμη ήταν παράγκα, πριν κτιστεί κανονική καντίνα. Επειδή δεν είχε ρεύμα, έπαιρνε πάγο από το παγοποιείο του Παττίχα και έβαζε αναψυκτικά και νερά στις παγωνιέρες για τους μαθητές και τους καθηγητές. Επίσης, έκαναν μαζί με τη γυναίκα του Θεοδώρα σουβλάκια, ενώ είναι αξέχαστες, για όσους δοκίμασαν εκείνη την εποχή, οι ταχινόπιτες, οι πίτες για τα σουβλάκια, τα κωκ, τα κέικ της Θεοδώρας.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Δημήτρης Πιτσιλλίδης εργάστηκε για αρκετά χρόνια και μέχρι το 1974 ως θηροφύλακας, ενώ μετά την εισβολή από το 1975 ως το 1983 έζησαν με τα κορίτσια τους στην Αθήνα. Εκεί εργάζονταν με τη γυναίκα του σε μια ταβέρνα που λεγόταν «Η ωραία Κύπρος», στην οποία ο Δημήτρης ήταν ψήστης και η θεία η Θεοδώρα μαγείρευε εξαίσια κυπριακά φαγητά. Σαν γύρισαν στην Κύπρο, εργάστηκε σε μια εταιρεία στη Λεμεσό.
Ο αγαπητός μας Δημήτρης πέθανε στο σπίτι του, έχοντας πλήρη διαύγεια. Ταλαιπωρήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια, γι’ αυτό τώρα ησύχασε. Στην καλή μας Θεοδώρα, τις κόρες του Ελένη, Μάρω και Δήμητρα, τους γαμπρούς του, τα εγγόνια του και τους υπόλοιπους συγγενείς ευχόμαστε κουράγιο και δύναμη να ξεπεράσουν τον χαμό του.
Καλό ταξίδι, αγαπημένε μας θείε Δημήτρη.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Αιωνία η μνήμη σου.
Αφήνεις μνήμη αγαθή.
Η ψυχή σου, λεύτερο πουλί τώρα θα μπορεί να πετά και πάνω από τον αγαπημένο σου Άγιο Φωκά και από τα ρημαγμένα περιβόλια σου.
Αιωνία η μνήμη σου. Καλό παράδεισο!
