Επικήδειος στον μ. Κυριάκο Χαϊράλλα, από το Λευκόνοικο
Τετάρτη, 8 Νοεμβρίου 2017
Άγιος Γεώργιος, Λάρνακα
Της κ. Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Δημάρχου Λευκονοίκου
Έφυγε ένας άλλος καλός άνθρωπος από την κωμόπολή μας. Πλήρης ημερών. Ένας άνθρωπος που ευτύχησε να έχει μια όμορφη οικογένεια, αλλά που γεύτηκε το ποτήρι της πίκρας και της οδύνης, όταν έχασε την ομορφοκόρη του την Κούλα, το καμάριν και την απαντοχή του.
Ο Κυριάκος Χαϊράλλας, όπως ήταν το επίθετό του, της οικογένειας Γιαλλούρη, ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος, χαμογελαστός, πρόσχαρος, προσηνής και ευδιάθετος. Τον θυμάμαι στο Λευκόνοικο απέναντι από το σπίτι της γιαγιάς μου, με το ταξί του, που το είχε ως δεύτερη δουλειά, αφού η κανονική δουλειά του ήταν ηλεκτρολόγος εγκαταστάσεων στις αγγλικές βάσεις της Δεκέλειας.
Πάντα με ξένιζε το επίθετο Χαϊράλλας, και η απορία μου λύθηκε ψες. Ο γιος του Μιχαλάκης μού εξήγησε ότι ο παππούς του ο Παναγής ήταν τόσο εργατικός, προκομμένος και νοικοκύρης, ώστε οι φίλοι του οι Τουρκοκύπριοι του έλεγαν ότι εσύ θα κάνεις το χαΐριν του Αλλάχ, κι έτσι του έμεινε το επίθετο Χαϊράλλας.
Ο Κυριάκος γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1929 στο Λευκόνοικο. Νυμφεύτηκε τη Ρίτα Σιαουνά, κόρη του Μιχάλη και της Σταυρούς, μια πολύ όμορφη και καλοσυνάτη κοπέλα, που την ήξερα καλά, γιατί είμαστε συγγενείς, και το σπίτι τους ήταν απέναντι από της γιαγιάς μου της Ζήνας.
Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά: τον πρωτότοκο Μιχάλη, τη μακαριστή Κούλα και τον μικρότερο Σταύρο. Περνούσαν όμορφα στο Λευκόνοικό μας, τα παιδιά μεγάλωναν, απολαμβάνοντας την αγάπη των γονιών τους και τη φροντίδα τους, και θυμούνται πόσο καλός οικογενειάρχης ήταν ο πατέρας τους, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν και εξαδάκτυλος στο δεξί του χέρι.
Ο Κυριάκος, μετά τον θάνατο της γυναίκας του Ρίτας, για τρία χρόνια είχε τους γιους του και την οικιακή του βοηθό, μέχρι τον θάνατό του από καρδιακή προσβολή, αφού πέρασε από διάφορες αρρώστιες που τον ταλαιπώρησαν, ενώ τα τελευταία χρόνια τυφλώθηκε κιόλας.
Στους γιους του Μιχάλη και Σταύρο και στις οικογένειές τους ευχόμαστε να ζουν και να τον θυμούνται, αλλά και να τον μιμηθούν στη βιοτή του, στις αξίες και τα πιστεύω του, στην ανθρωπιά και την καλοσύνη του.
Αιωνία ας είναι η μνήμη του καλού ανθρώπου Κυριάκου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Πάει να βρει το στολίδι του, την Κούλα του και τη Ρίτα του, που τόσο αγαπούσε.
Καλό παράδεισο, αγαπητέ μας Κυριάκο. Χαιρετίσματα σε όλους τους δικούς μας που θα σε περιμένουν εκεί πάνω.
