Επικήδειος στον Μάρκο Λοΐζου από το Λευκόνοικο,
76 ετών
Σάββατο, 7 Οκτωβρίου 2023, Ώρα: 11 π.μ.
Ι.Ν. Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης, Τόχνη
Αρχίζουν και φεύγουν άνθρωποι οι οποίοι ήταν μικρής ηλικίας, όταν φύγαμε κυνηγημένοι από τον τόπο μας. Λιγοστεύουμε…Νιώθω δέος, σαν σκέφτομαι πόσοι άνθρωποί μας φεύγουν, κι εμείς ακόμη δεν γυρίσαμε στον τόπο μας. Τη σιταρομάνα γη της Μεσαορίας μας που σαν γιωρκούσε τρώαν μανάες τζιαι παιθκιά. Στην τρανή κωμόπολή μας που μεσουρανούσε από τις αρχές του περασμένου αιώνα! Στο Λευκόνοικο της καρδιάς μας!
Αποχαιρετούμε σήμερα έναν καλό μας φίλο, τον Μάρκο Λοΐζου, του Λοϊζή και της Παναγιώτας, της κόρης του Παντελή και της Κουλλούς. Θυμάμαι τη θεία την Παναγιώτα πόσο νοικοκυρά και καλοδούλα ήταν. Χρυσοχέρα. Γλυκύτατη. Ο Μάρκος ήταν ο πρωτογιός, γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου του 1947, και ακολούθησαν οι κόρες: η Σόνια, η Κίκα και η Παντελίτσα.
Φεύγει ο Μάρκος μας στα 76 χρόνια του. Για τα σημερινά δεδομένα, φεύγει νωρίς…Ένας άνθρωπος εργατικότατος, ντόπρος, ένα παλληκάρι, άνθρωπος που μπορούσες να στηριχτείς πάνω του, είχε μπέσα, φιλότιμο, ανθρωπιά, καλοσύνη… Ένας περήφανος Λευκονοικιάτης που πολέμησε τους Τούρκους, πατριώτης, λεβέντης, παλληκάρι, που είχε αξίες και αρχές διαιώνιες, που τιμούσε τους ανθρώπους που εκτιμούσε, ένας χουβαρτάς, ένας τρυφερός οικογενειάρχης, σύζυγος και πατέρας, που πάλευε μέρα-νύχτα για τα παιδιά του για τα οποία ήταν πολύ περήφανος. Ήθελε να τα εξασφαλίσει.
Θυμάμαι πως έκτισαν το σπίτι τους στον δρόμο της Ακανθούς με τη Ρίτα Τόρνου, του θείου Νικολή και της Μηλιακκούς, αλλά δεν πρόλαβαν να κάνουν τον γάμο τους. Αναγκαστήκαμε να φύγουμε. Μετά από στάση στην Άχνα, την Ξυλοτύμπου και την Ορμήδεια, το 1975 παντρεύτηκαν στη Λάρνακα και πήγαν για 26 μήνες στην Αμερική, αλλά γύρισαν πίσω… Δεν έκαναν για μετανάστες…
Κατέληξαν στην Τόχνη. Εδώ ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία και τα θερμοκήπια, μέχρι που άρχισε την επιχείρηση με την ψαροταβέρνα του στο Ζύγι. Δούλεψαν με τη Ρίτα και αργότερα και με τα τρία τους παιδιά πολύ σκληρά για να τα καταφέρουν…
Πάντα μάς υποδεχόταν με πολλή αγάπη, με το γέλιο του, έτοιμος για συζήτηση, πάντα πλάι του η εφημερίδα, κυρίως τα τελευταία χρόνια που ανέλαβαν τα παιδιά και οι νύφες τους, είχε χρόνο για πολιτικές συζητήσεις…είχε οξύ πολιτικό αισθητήριο ο Μάρκος, δεν φοβόταν κανένα, ήταν ένα ελεύθερο πνεύμα που έλεγε ευθαρσώς τις απόψεις του.
Μαζί με τη Ρίτα απέκτησαν 7 εγγόνια τα οποία λάτρευε. Μα η μοίρα αλλιώς το θέλησε. Σε δύο μήνες αρρώστιας, έφυγε. Ευτυχώς, έφυγε στον ύπνο του. Αναπαύτηκε εν ειρήνη.
Έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία η είδηση του θανάτου του. Μας κατέλαβε εξ απήνης. Μα δεν είναι δυνατόν, είπαμε…Άλλαι, όμως, αι βουλαί του Κυρίου…
Στην καλή του, τη Ρίτα μας, τη φίλη μας την αγαπημένη, όπως και τα παιδιά τους, τον Στέλιο, τον Λούη και τον Νικόλα, που ξέρουμε πόσο τον αγαπούσαν και τον θαύμαζαν, καθώς και τις αδελφές του, τη θεία του κ. Ιφιγένεια, τις νύφες και τα εγγόνια του, ευχόμαστε να μπορέσουν να ξεπεράσουν την απώλειά του. Γνωρίζουμε ότι είναι δύσκολο να αποχωρίζεστε τον αγαπημένο σας. Ο χρόνος, όμως, κι ο Θεός θα απαλύνει τον πόνο σας… Να ζείτε, να τον θυμάστε και να τον μακαρίζετε!
Αγαπημένε μας Μάρκο,
Να πας στο καλό.
Αφήνεις μνήμη αγαθή.
Όλοι εμείς που σε αγαπούμε, θα νιώσουμε την έλλειψη της παρουσίας σου.
Ξέρουμε πόσο πάλεψες στη ζωή σου, πόσο αγαπούσες την οικογένειά σου, πόσο νοιαζόσουν για όλους…
Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς το φως.
Καλό παράδεισο.
Καλή Ανάσταση.
Καλή Αντάμωση.
Χαιρετίσματα σε όλους τους δικούς μας στον ουρανό.
Σου υποσχόμαστε ότι θα σε πάρουμε μαζί με τους γονείς σου στο κοιμητήριο του Λευκονοίκου μας, να αναπαυτεί η ψυχή σου!
Αιωνία η μνήμη σου!
