Ι.Ν. Αγίου Νεοφύτου, Συν. Μακαρίου, Λεμεσός
Πέμπτη, 18 Μαΐου 2023, 11 π.μ.
Έφυγες, Σωτηράκη μας, κι ορφάνεψε η γειτονιά μας.
Έφυγες τόσο νωρίς!
Δεν άντεξες μακριά από τη Σωτηρούλα σου!
Πήγες να τη συναντήσεις…βιάστηκες να πας να τη βρεις!
Κι ήταν σύντομη η αρρώστεια σου.
Καλύτερα. Να μην πονέσεις άλλο.
Αρκετά πόνεσες που έχασες την κούκλα σου.
Έμεινες μόνος με τα δύο σας αγόρια και στάθηκες δίπλα στον Παναγιώτη και τον Αντώνη σου.
Έμενες στο σπίτι σου με τον Αντώνη και τη Μαρία, και λάτρευες τα δύο εγγονάκια που σου χάρισαν, τον Σωτήρη και τον Νεόφυτο, όπως και το τρίτο σου εγγονάκι, τον άλλο Σωτήρη που σου χάρισε ο Παναγιώτης σου.
Σε θυμάμαι στη γειτονιά μας, Σωτηράκη μου. Πάντα πρόσχαρος, ευειδής, χαρούμενος. Καλοσυνάτος. Ευγενικός. Φιλόξενος. Καλός φίλος! Γιος του θείου μας του Κατσιαντώνη και της αγαπημένης θείας μου, της Βαρβαρούς, η οποία ήταν η καλύτερη φίλη της δικής μου μητέρας. Τι όμορφα χρόνια, πόσο όμορφες φιλίες!
Ήσουν ο μικρός γιος της οικογένειας. Πρώτος ο Νίκος, μετά ο Πανίκκος, τρίτη η Μάρω και τελευταίος εσύ. Λεβέντης. Όπως όλα τα παιδιά της θείας της Βαρβαρούς ήταν όμορφα και ξεχώριζαν.
Έγινες ηλεκτρολόγος αυτοκινήτων και, όταν ο αδελφός σου ο Νίκος έφτιαξε το μηχανουργείο του, δούλευες κι εσύ στο γκαράζ. Απέναντι από το σπίτι μας και δίπλα από τη θεία την Αντζουλού και τον θείο τον Αντωνή, το «σιοιρούιν», τον λαϊκό μας ποιητή. Από την άλλη πλευρά, στα ανατολικά, ήταν ο Γιαννής ο Θεολόγος και η Άννα η χρυσοχέρα.
Σαν ήρθε η ώρα, διάλεξες για σύντροφο της ζωής σου, την όμορφη συμμαθήτριά μας, την καλή και τη γλυκιά, τη Σωτηρούλα του Παούσιη, και φτιάξατε την όμορφη οικογένειά σας, με τα δύο εξαιρετικά αγόρια σας, τον Παναγιώτη και τον Αντώνη.
Πάλεψες στην προσφυγιά για να τους αναστήσετε. Δούλευες μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Ο χαμός της Σωτηρούλας σου, όμως, νιώθω ότι συνεχώς σε πλήγωνε. Δεν το ξεπέρασες ποτέ. Πώς να το ξεπεράσεις; Ασφαλώς, είχες γύρω σου τα παιδιά και τα εγγόνια σου. Η Μαρία η νύφη σου σε φρόντιζε. Είχες πολλή αγάπη για όλους τους. Μιλούσες με τόση περηφάνια για τους αγαπημένους σου! Κι έλαμπε το πρόσωπό σου!
Κι ήρθε η άσχημη αρρώστεια. Κι έφυγες!
Στους δικούς σου εύχομαι την εξ ύψους παρηγορίαν!
Να σε θυμούνται και να σε μακαρίζουν!
Να θυμούνται όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσατε.
Σωτηράκη μου, Καλό ταξίδι στο φως το αληθινό.
Φεύγεις αυτή την αναστάσιμη περίοδο που ευφραίνει την ψυχή μας.
Πολλούς χαιρετισμούς στη Σωτηρούλα σου που θα σε περιμένει με ανοικτές αγκάλες, τους γονείς σου, και σε όλη τη γειτονιά μας εκεί πάνω.
Αιωνία η μνήμη σου.
Αφήνεις μνήμη αγαθή.
Καλή αντάμωση.
