Δευτέρα, 27 Νοεμβρίου 2023, Ώρα:12 μ.
Ιερός Ναός Αγίου Ελευθερίου Συν. Τσακκιλερό
Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη,
Δημάρχου Λευκονοίκου
Ένας-ένας φεύγουν από αυτή τη ζωή οι στύλλοι του Λευκονοίκου. Οι στυλοβάτες! Οι άνθρωποι οι σοβαροί, οι βαρετοί, οι λεβέντες! Οι πρωτοπόροι, οι καινοτόμοι, οι ρηξικέλευθοι, οι άφοβοι, οι άνθρωποι με μπέσα και φιλότιμο, με αξίες, με στέρεο ηθικό κώδικα, που σέβονταν, εκτιμούσαν, τιμούσαν αυτούς που έπρεπε! Οι άνθρωποι που τίμησαν τη γη μας και την παράδοσή μας.
Ένας από αυτούς ήταν και ο αγαπημένος μας Σωτήρης Παίδιος που κατευοδώνουμε σήμερα. Ένας λεβέντης και στο σώμα και την ψυχή! Μια αστραφτερή προσωπικότητα, μια προικισμένη μορφή, ένας άνθρωπος δυναμικός, πρωτοπόρος, καινοτόμος, ρηξικέλευθος που ανοίγει δρόμους, ένας άνθρωπος που δούλευε ασταμάτητα, χαλκέντερος και με αδούλωτο φρόνημα, ελεύθερο.
Όπως δεν ήθελε αφέντη στο κεφάλι του και έκανε δικές του δουλειές, είχε μηχανήματα, εκσκαφείς, έτσι δεν ήθελε και αφέντες στον τόπο του, γι’ αυτό και εντάχθηκε από τους πρώτους στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. με αξιόλογη δράση.
Γιος του Σάββα και της Μαρίτσας Παίδιου, είχε ακόμη δύο αδέλφια: τη Λούλλα και τον Συμεό, τον αστυνόμο. Στα χωράφια πρώτα βοηθούσε τον πατέρα του, κι ύστερα από το πέρασμα από κάποιες άλλες δουλειές, όπως παρπέρης και κασάπης, κατέληξε στα μηχανήματα, κι έγινε γνωστός, γι’ αυτό τον καλούσαν από όλο το νησί. Έντεκα χρόνια δούλεψε στο Ριζοκάρπασο. Μερακλής στη δουλειά του, τίμιος και προκομμένος, κέρδισε επάξια τον θαυμασμό και την καταξίωση.
Λεβεντιά έδειξε και στο θέμα της γυναίκας που διάλεξε να έχει στο πλάι του. Σε αντίθεση με τα ήθη της εποχής, διάλεξε μόνος την κοπέλα του. Την είδε και θαμπώθηκε από την ομορφιά και τη γλυκύτητά της. Ήταν κι εκείνος πολύ όμορφος, αρρενωπός και αποφασιστικός. Τη ζήτησε σε γάμο, χωρίς να κοιτάξει προίκες, χωρίς τις γνωστές δοσοληψίες.
Την έφερε έφηβη στο Λευκόνοικο την πανέμνοστη Ιφιγένεια, από τον Άγιο Νικόλαο Λευκονοίκου, γι’ αυτό συνήθιζε να μας λέει η ίδια ότι έμαθε δουλειές στο Λευκόνοικο. Ήταν καλοδούλα και δεν της παράβγαινε καμιά στο μαγείρεμα και τα γλυκίσματα, όπως ομολογούν τα παιδιά και τα εγγόνια της, αλλά και οι φίλοι και οι φίλες τους που της άρεσε να τους φιλοξενεί. Πάντα τραπέζωναν τα παιδιά τους και καμάρωναν για τα εγγόνια τους κι ύστερα για τα δισέγγονά τους.
Η Ιφιγένεια ήταν ο έρωτας της ζωής του, και παρά τα δώδεκα χρόνια που είχαν διαφορά στην ηλικία, ήταν ένα ευάρμοστο ζεύγος, ταιριαστό, σαν δύο ήλιοι που φώτιζαν μαζί τον κόσμο. Τους θυμάμαι μικρούλα στο Λευκόνοικο, πόσο όμορφο ζευγάρι ήταν! Θυμάμαι, όμως, ότι σαν να ζήλεψε η μοίρα την ευτυχία τους, κι έχασαν το δεύτερο παιδί τους, τη Μαρία τους, από ανίατη ασθένεια, 4 ετών. Την πήραν και στην Αγγλία, αλλά το παιδάκι έφυγε. Θυμάμαι τη μέρα της κηδείας της αλλά και τον τάφο της.
Έτσι, έφεραν τρία παιδιά στην προσφυγιά: τον πρωτότοκο Σάββα, τη Δέσπω και τον Δημήτρη. Αυτή ήταν η χαρά του, ότι έσωσε τα παιδιά του, έστω κι αν έχασε όλα τα μηχανήματα της δουλειάς του. Κι απαρχής, αγώνας για την επιβίωση. Μόνο τα χέρια του είχε μα κυρίως το μυαλό του. Ένα μυαλό κοφτερό κι αστραφτερό. Και ξανάφτιαξε πιο πολλά μηχανήματα. Κι έγινε από τους πρώτους στον τομέα του. Μέχρι σχεδόν τα τέλη της ζωής του, κι όταν ανέλαβαν τα ηνία οι δυο γιοι του, ήταν πολύ περήφανος, γιατί συνέχιζε να ασχολείται με τις επιχειρήσεις του.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και τη μεγάλη προσφορά του στο κτίσιμο του Σωματείου μας. Μαζί με τους γιους του ήταν από τους πρώτους που δούλεψαν με τα μηχανήματά τους για να κτιστεί το Σωματείο μας.
Ήταν 88 χρονών, αλλά είχε μυαλό και όρεξη και κέφια για δουλειά ενός πενηντάρη! Τον θαύμαζα. Τον αγαπούσα πολύ. Μου άρεσε να συζητώ μαζί του, να μαθαίνω για το Λευκόνοικο και τους ανθρώπους του. Πιο πολύ να τον ακούω να μιλά με αγάπη και θαυμασμό για τον δικό μου πατέρα.
Ήταν ο αγαπημένος μας Σωτήρης ένας περήφανος μεσαρίτης, ένας όμορφος άνθρωπος και στην όψη και την ψυχή, ένας επιφανής συνδημότης μας που μέχρι τέλους ήταν παλληκάρι, που πάντα μιλούσε για το δίκαιο, ένας ανυπότακτος, ένας ατρόμητος, ένας τίμιος, ηθικός, ευγενής άνθρωπος. Η φιλοξενία του παροιμιώδης, η χαρά του όταν μας έβλεπε ανυπόκριτη. Πάντα με εκείνο το όμορφο χαμόγελό του. Τον στέρεο λόγο του. Με πολλή αγάπη.
Το αποτύπωμα της πορείας του είναι πολύ βαθύ. Η προσήλωσή του στις πανανθρώπινες αξίες τον ξεχώριζε και τον κατέταξε στους εκλεκτούς. Για μένα είναι από τους πιο αγαπημένους συνδημότες μου! Από τα πρόσωπα που θα μου λείψουν στην υπόλοιπη ζωή μου!
Αγαπημένοι μου, Ιφιγένεια, Σάββα, Δέσπω, Δημήτρη, Χριστάκη, Μαρία, Ειρήνη, παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα, πρέπει να είστε πολύ περήφανοι για τον δικό σας άνθρωπο, τον Σωτήρη σας! Θα σας λείψει, είμαι σίγουρη! Θα σας βλέπει, όμως, από ψηλά και θα σας χαμογελά γλυκά, όπως τον ξέρατε. Φαίνεται ήταν έτοιμος να φύγει. Το θέμα είναι ο άνθρωπος να σώσει την ψυχή του.
Να ζείτε, να τον θυμάστε και να τον μακαρίζετε, κυρίως, όμως, να ακολουθείτε το modus vivendi του, τον κώδικα της ζωής του και τις ηθικές αξίες που ακολουθούσε. Να αγαπάτε την πατρίδα, τον Θεό και τους ανθρώπους.
Αγαπημένε μου Σωτήρη,
Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς το Φως.
Καλό παράδεισο!
Λεύτερη η ψυχή σου τώρα γυρνά στους μεσαρίτικους κάμπους μας.
Σε φαντάζομαι να χαμογελάς γλυκά και να λάμπει το πρόσωπό σου.
Ήσουν ένας λεβέντης! “Οία η μορφή τοιάδε και η ψυχή!”
Σε ευγνωμονώ για την αγάπη που είχες, σε μένα και την οικογένειά μου.
Σε ευγνωμονώ για την υποστήριξη, την ενθάρρυνση, την ευλογία να σε θεωρώ καλό μου φίλο όλα αυτά τα χρόνια που μαθήτευσα κοντά σου! Έμαθα πολλά από σένα. Πήρα πολλή αγάπη.
Καλή Ανάσταση! Καλή αντάμωση! Χαιρετίσματα στους δικούς μας, τους τιμαριώτες τ’ ουρανού.
Σας φαντάζομαι να γελάτε με τον παπά μου!
Θα λείψεις πρώτα στην οικογένειά σου και μετά σε μας που σε αγαπούσαμε και ευεργετηθήκαμε από σένα.
Αφήνεις μνήμη αγαθή! Άφησες, όμως, και παιδιά και εγγόνια εξαιρετικά, προκομμένα, αξιοπρεπή! Αυτά θα συνεχίσουν την πορεία σου. Η υστεροφημία σου είναι βέβαιη.
Θα σε θυμόμαστε με πολλή αγάπη μα και θλίψη, γιατί χάσαμε έναν πολύ αγαπημένο συνδημότη μας.
Είσαι ο λεβεντάνθρωπος του Λευκονοίκου μας!
Είμαι τόσο περήφανη που σε είχα φίλο μου!
Να πας στο καλό!
Σε περιμένει το κοριτσάκι σου, η Μαρία σου, στον παράδεισο!
