Για άλλη μια φορά σήμερα ένιωσα περηφάνεια για έναν συνδημότη μας, τον Παναγιώτη Στυλιανού, από την οικογένεια Πιττάκαρα, συνταξιούχο εκπαιδευτικό, ο οποίος εδώ και είκοσι χρόνια ξεκίνησε τη Δημόσια Βιβλιοθήκη στο όμορφο χωριό του Ψευδά. Τον θαύμασα για την αγάπη του στο βιβλίο και στα παιδιά, για το όραμά του που πήρε σάρκα και οστά χάρη στην ανιδιοτελή του προσφορά, στην αρχοντιά και στη μεγαλοψυχία του. Μπαίνοντας μέσα στον χώρο σε τυλίγει η ζεστασιά των βιβλίων και σε μαγεύει ο αγαπητικός λόγος του Παναγιώτη που λατρεύει τα βιβλία. Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έβρισκα σε ένα μικρό χωριό μια τέτοια όαση πνευματική. Μπράβο του για το πάθος που έχει, που ξεπηδά από την αγάπη του στα παιδιά. Μακάρι να υπήρχαν κι άλλα άτομα να μιμηθούν το έργο του. Πραγματικά τον θαύμασα!
Στην Κοινοτική Βιβλιοθήκη Ψευδά, ο συνδημότης μας, Παναγιώτης Στυλιανού, με περηφάνεια μάς έδειξε το Μουσείο Λαικής Τέχνης που έχει στήσει στη μικρή κουζίνα του σπιτιού στην οποία έχει στήσει τη Βιβλιοθήκη. Κατασυγκινήθηκα, γιατί πρώτα μού έδειξε το λευκονοικιάτικο υφαντό της γιαγιάς του, Παναγιώτας Πιττάκαρα. Αξιοζήλευτο το έργο του που δείχνει έναν άνθρωπο μερακλή, λάτρη της παράδοσης και του λαικού μας πολιτισμού! Αυτός είναι ο πλούτος μας! Θησαυρός μέγιστος! Λαχταρώ πότε να κάνουμε κάτι παρόμοιο στο Δημαρχείο μας που έχουμε και πιο πολύ χώρο.
