Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη
“Κάθε τέτοιες μέρες έρχομαι από την εκκλησία με ένα βάρος στην καρδιά! Πού είσαι, Παπα-Νικόλα μου; Πού ειναι οι καλλικέλαδοι ψάλτες μας; Χάθηκαν όλα”.
“Καλή Μεγάλη Εβδομάδα εύχομαι σε όλους τους συνδημότες και συνδημότισσές μας, σε όλους τους φίλους και τις φίλες μας, με το πιο όμορφο δώρο για όλο τον χρόνο, κυρίως, όμως, για την περίοδο που διανύουμε, λίγο πριν από την Ανάσταση του Κυρίου μας.
Ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό το κειμήλιο, γι’ αυτόν τον θησαυρό που βρήκε και μας έστειλε η αγαπημένη μου Μαρία Τόλλου-Πίριλλου η οποία μικρούλα κατέγραψε/ηχογράφησε τον παππού της, τον Παπα-Νικόλα μας, να ψάλλει σε μεγάλη ηλικία, με μια φωνή που αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας. Πρέπει να ήταν πάνω από 80 ετών, όταν η Μαρία τον ηχογράφησε. Πέθανε το 2001 σε ηλικία 100 ετών.
Η Μαρία έστειλε την κασέτα αυτή στην ξαδέλφη της Μαρία Χοίρα, τη γειτόνισσά μου, η οποία πήρε αυτή την παλιά κασέτα στην οποία δεν ακουόταν καθόλου καλά ο ήχος, μάλλον δεν καταλαβαινόταν καν ότι ήταν ο παπα-Νικόλας μας, και κατάφερε με τις γνώσεις, την επιδεξιότητα, την ευστροφία και τις ικανότητές της, για τις οποίες την θαυμάζω, να μου στείλει ένα ηχητικό ντοκουμέντο σπάνιας αξίας και ποιότητας, για το οποίο την ευγνωμονώ. Ρίγησα, ακούοντας τον παπα-Νικόλα μας να ψάλλει! Τι μελωδική φωνή!
Είμαι τόσο ευτυχισμένη γι’ αυτό το πασχαλινό δώρο που μοιράζομαι μαζί σας! Μεγάλη ευλογία! Την ευχή του να έχουμε!
Απολαύστε τον παπα-Νικόλα μας και μεταφερθείτε νοερά στο Λευκόνοικό μας εκείνα τα όμορφα χρόνια της χαράς μας. Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει στις καρδιές μας!”.
Ακούστε εδώ.
