Άρης Παναγίδης
3 Μαρτίου 2021
Γιάννη Παπαδόπουλου:
ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
«Κι οι μυγδαλιές του Μαχαιρά άνοιξαν άτρομες κι αδίσταχτες
τ’ ανθοπέταλα στον ήλιο της Λευτεριάς.
Όσοι ζήσουν θα γευτούνε αμύγδαλα.
Μόσκος αιώνιος και σάβανο τ’ ανθοπέταλα για τους άλλους.
Βουίζει μα όχι μελισσολόι για πρώιμους ανθούς.
Σιδερένια κοράκια θανάτου φτερουγάνε,
κράζοντας για τα νιάτα που ανθίζουν και κάτω απ’ τη γη.
Σήμερα όλα τελειώνουν κι όλα αρχίζουν.
Η ψυχή με το σίδερο αντιμετριέται και θα νικήσει η ψυχή.
Άλλοι πρέπει να ζήσουν μα ένας πρέπει να πεθάνει.
Ένας πρέπει πριν απ’ τη μάχη
να στερνοχτενίσει σαν Λεωνίδας τα μαλλιά του,
μόνος, χωρίς τους τριακόσιους,
να χαιρετήσει τον ήλιο σαν καινούργιος Αίαντας
κι ύστερα να φωνάζει του Χάρου που προσμένει.
Μολών λαΒέ.
Μαχαιρωμένη Παναγιά, ξανάδες τέτοιο τάξιμο;
Ξανάλυωσε στη χάρη Σου λαμπάδα τέτοιο μπόι;
Ξανάκουσες δυο λέξεις να σκεπάζουν τες βροντές;
Είδες ένα χαμόγελο να περιγελά τέτοια πλημμύρα αρμάτων;»
