Ο Σταυρός μας! Το παρεκκλήσιο που έχει ανακαινιστεί κυρίως με βοήθεια από τους αδελφούς μας της Ένωσης Λευκονοικιατών Αγγλίας, όταν τον Σεπτέμβριο του 2017 σε συγκέντρωση στο κέντρο Ελιζέ των αδελφών Καραγιώργη, προβάλαμε το ντοκιμαντέρ μας “ΛΕΥΚΟΝΟΙΚΟ…της Μεσαρκάς καμάριν”, αλλά και με εισφορά του Προσφυγικού Σωματείου “Το Λευκόνοικο”, καθώς και με εισφορές δικές μας και φίλων μας, όπως του Δήμου Αγίας Νάπας, με τον τότε δήμαρχο, κ. Γιάννο Καρούσο, και του Δήμου Παραλιμνίου, με τον κ. Θεόδωρο Πιρίλλη. Άπειρες ευχαριστίες σε όσους βοήθησαν στην υλοποίηση του έργου της ανακαίνισης του Σταυρού μας. Τη βοήθειά του να έχουμε!
Γιορτάζει σήμερα ο Σταυρός μας. Το ξωκκλήσι μας στην Κάτω Γειτονιά, λίγο πιο κάτω από την εκκλησία του Σωτήρα μας. Θυμάμαι τον εσπερινό της παραμονής, τα σιάμισιη κσι τους λοκμάδες, που σύμφωνα με τη μακαριστή μητέρα μου, τα πιο φημισμένα σιάμισιη ήταν της Τελούς, της γιαγιάς του Δημητράκη του Σιελούρη και του Χρίστου Τζιαλλή. Ο παπάς μου, που γεννήθηκε λίγο πιο πάνω από τον Σταυρό, συνήθιζε να μας λέει ότι, όταν ήταν μικρά, οι μανάδες τους τους φοβέριζαν, για να μη γυρνούν τη νύκτα στους δρόμους, ότι εκεί γύρω ήταν μια λόττα με τα λοττούθκια της(μικρούς χοίρους), και φορούσαν όλα τα ζώα κουδούνια. Βεβαίως, η απειλή ήταν ότι θα τους έτρωγαν. Έτσι, έτρεμαν να περάσουν βράδυ από τον Σταυρό.
Χρόνια πολλά σε όλους τους Σταύρους, τις Σταυρούλες και τις Σταυριανές μας.
