Τι όμορφα χρόνια, γελαστά! Στην κεντρική πλατεία του Λευκονοίκου σε εθνική γιορτή ψάλλουμε το “Ανδρών ηρώων”.
Πρέπει να είναι το 1973. Διακρίνονται από αριστερά, η αξέχαστή μου φίλη, η Ρούλα Χριστοδούλου, δίπλα της εγώ και δίπλα μου η άλλη μακαριστή φίλη μας, η Δήμητρα Γρηγορίου, ξεχωριστή και σπουδαία αθλήτρια, πιο δεξιά διακρίνεται η Χρύσω Χρυσοστόμου-Δημητρίου, άριστη μαθήτρια, ταλαντούχα στον χορό, το τραγούδι, το θέατρο, τότε στην Πέμπτη Γυμνασίου, μπροστά δύο μαθήτριες από την Ακανθού, η Κάτια Πρωτοπαπά, ενώ δεξιά της μουσικού μας είναι η μ. Μαργαρίτα Σούγλη που χάσαμε πρόσφατα τόσο άδικα, η καλή μας Φωτούλα Καζαμία-Τακούσιη, σύζυγος του Παύλου, και πίσω η αδελφή της Μαριάννας Κτίστη που ζει στην Αθήνα, η Σοφούλα.
Η αγαπημένη μας καθηγήτρια τη Μουσικής, κ. Μάρω Εξηντάρη Μήτσα, είναι μέχρι σήμερα συνοδοιπόρος και αδελφική φίλη, δοσμένη στο Λευκόνοικο, το οποίο κουβαλά μαζί της με πολλή αγάπη! Την ευχαριστώ για όσα προσφέρει όλη της τη ζωή στο Λευκόνοικό μας το οποίο τιμά με την αξία της!
