Ευχαριστώ ολόψυχα την αγαπημένη μου ξαδέλφη, Δώρα Αθανασίου- Θεοδώρου, Β.Δ. στο Α’ Δημοτικό Σχολείο Αραδίππου η οποία είχε την καλοσύνη να με καλέσει να μιλήσω για την κατεχόμενη γη μας, και ιδιαιτέρως για το Λευκόνοικό μας, στην Στ’ τάξη.
Εξαιρετικά δουλεμένα παιδιά, πρόσχαρα, ευγενικά, έξυπνα, είχαν δει από προηγουμένως το ντοκιμαντέρ του Δήμου μας και μου έγραψαν τα σχόλιά τους, και με κατασυγκίνησαν.
Η καλή μου Δώρα έφτιαξε μία υπέροχη πινακίδα για το Λευκόνοικο και έβαλε στο τραπεζάκι ένα ωραίο λευκονοικιάτικο πετσετάκι για να με ευχαριστήσει…Πραγματικά, ευχαριστήθηκα την Παρασκευή την επίσκεψή μου στο σχολείο της, στο οποίο πήγα ξανά το 2019, αφού με κάλεσε η κόρη του συμμαθητή μου, Γιαννάκη Κιαφκιουλλή, η αγαπημένη μου Χρυστάλλα, και τότε γνώρισα και εκτίμησα την εξαίρετη διευθύντρια του σχολείου, την κ. Μαργαρίτα Χατζηαναστάση, με την οποία σεριανίσαμε νοερά στη Μεσαορία μας, στο Πραστειό της και στο Λευκόνοικό μου. Και αυτή τη φορά συναντηθήκαμε και χαρήκαμε πολύ. Χάρηκα, όμως, γιατί γνώρισα και μία άλλη Β.Δ. με γιαγιά από τη Σμύρνη, την κ. Οσία Παπαμιχαήλ, ευγενέστατη κοπέλα, η οποία με πολλή αγάπη μού χάρισε ένα μικρό βιβλιαράκι που έγραψε για τη γιαγιά της, με τίτλο ” Η γιαγιά μου η Σμυρνιά”, το οποίο διάβασα απνευστί και αγάπησα αυτή την όμορφη γιαγιά.
Τέλος, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω ότι πέρασα και από την τάξη της Χρυστάλλας μου για να χαρώ τα πρωτεάκια της. Αγαπώ πολύ τα πρωτεάκια. Είναι τόσο γλυκά, αθώα, απίθανα! Αγαπησιάρικα, καλύτερα. Ανάμεσά τους και η εγγονή του αγαπημένου μου συμμαθητή, η Αυγή Κιαφκιουλλή, κόρη του Λοίζου, η οποία έκανε μια εργασία για το Λευκόνοικο και έκανε τον παππού της να συγκινηθεί…αλλά κι εμένα, και δεν το κρύβω…
