Με τον αγαπημένο μου καθηγητή της Ιστορίας, κ. Γεώργιο Πασχαλίδη, εκ Πραστειού Μεσαορίας ορμώμενον, από πλούσια οικογένεια, γαμπρό του Λευκονοίκου, σύζυγο της μ. φιλολόγου μας, Νίτσας Χριστοφή- Πασχαλίδου. Σε αυτόν οφείλω, πέρα από τον παπά μου, την αγάπη μου για τα κοινά, την πολιτική, την προσφορά.
Άνθρωπος ευγενής και ευπρεπής, καλλιεργημένος, φιλομαθέστατος, χαρίεις και προσηνής, ίλαρος μεσαρίτης, πράος, του ήθους και της αρετής, χαμηλών τόνων. Τον τιμώ για πολλούς λόγους, όπως ότι φρόντισε τους γονείς του, αλλά κυρίως νοιάστηκε και φρόντισε τη γυναίκα του για πολλά χρόνια στη δοκιμασία της. Πρότυπο και παράδειγμα του πώς πρέπει να στηρίζουμε τους/τις συζύγους μας.
Να τον έχει ο Θεός καλά και να χαίρεται τα παιδιά του και τα εγγόνια του για τα οποία είναι τόσο περήφανος. Κάθε φορά που τον συναντώ, φεύγω γεμάτη και σοφότερη. Είμαι ευγνώμων για όσα μου πρόσφερε!
