“Ο καλός μου ξάδελφος Μιχαλάκης Τακούσιης με πληροφόρησε ότι, όταν ήρθαν στο Λευκόνοικο οι πρόσφυγες από το Ανεμούρι της Μικράς Ασίας, κυρίως ο Ιορδάνης Σουκιούρογλου με τους γιους του, έδωσαν μεγάλη ώθηση στην εμπορική ζωή της κωμόπολής μας. Ο γιος του ο Παύλος αγόρασε μαγαζιά στο κέντρο της κωμόπολής μας, δίπλα από την ΠΕΚ. Μάλιστα, όταν έψηνε καφέ ο Σουκιούρογλου, μύριζε όλο το Λευκόνοικο. Ο Παύλος ερωτεύτηκε μια από τις κόρες του μ. δασκάλου του Μάρκου, ενός εκ των ιδρυτών του Συνεργατισμού, τη Λούλα, (αδελφή της μ. Ελέγκως Παρτζιήλη) και παντρεύτηκαν. (Γιος τους ο αγαπητός Δάνος, Ιορδάνης Σουκιούρογλου ο οποίος ζει στην Αυστραλία, αλλά δεν ξεχνά το Λευκόνοικο και μου στέλλει κείμενά του).
Μετά μετακόμισαν στη Λευκωσία, όπου επεκτάθηκαν οι εμπορικές δραστηριότητές τους και διέπρεψαν. Τα μαγαζιά τους στο Λευκόνοικο τα αγόρασε ο Γιώρκος ο πρόσφυγας, Γεώργιος Χριστοδούλου ήταν το όνομά του, και το αποικιακό το χώρισε και έκανε και ταβέρνα. Ο μ. ο Γιώρκος έβαζε μουσική από τις έξη το πρωί για να ακούει ο κόσμος που πήγαινε στις δουλειές του αλλά και απέναντι στον φούρνο της Τακουσιούς, για να πάρει οφτόν βοδινόν.
Όσοι θυμούνται κι άλλα, παρακαλώ να τα γράψουν! Γράφουμε τη μικροϊστορία μας!”.
