Θα ήθελα να δημοσιεύσω την απάντησή μου στην 5η ερώτηση από τη συνέντευξή μου στην εφημ. “Αλήθεια”, στον αγαπητό φίλο κ. Παναγιώτη Χατζηδημητρίου, τον οποίο ξανά ευχαριστώ, η οποία δεν δημοσιεύτηκε ολόκληρη, λόγω έλλειψης χώρου.
Ερώτηση 5η
Τι άλλο θα ήθελες να προσθέσεις σε αυτή τη συνέντευξη;
Μια που μου δίνεται η ευκαιρία, θα ήθελα να προσθέσω ότι πάντα θα θυμάμαι και θα μακαρίζω τον Αλέξη Γαλανό, τον Δήμαρχο της Αμμοχώστου, που ανάλωσε τη ζωή του για τα δίκαια του προσφυγικού κόσμου, αλλά κυρίως για την επιστροφή της πόλης του! Χαρακτηριστικά, μας έλεγε ότι γύρισε την Ευρώπη και την Αμερική με μια βαλίτσα στο χέρι για να διαφωτίσει για το πρόβλημά μας, για την καταπάτηση των ανθρώπινών μας δικαιωμάτων, για τη βεβήλωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, να ζητήσει βοήθεια για ανεύρεση των αγνοουμένων μας, για μια δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση του προβλήματός μας.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η καρδιά του τον πρόδωσε, όταν σιγουρεύτηκε ότι οι προσπάθειες και οι αγώνες του δεν τελεσφόρησαν, ίσα-ίσα οι Τούρκοι έβαλαν στόχο τον εποικισμό της περίκλειστης πόλης. Δεν άντεξε άλλο. Κι εμείς που τον ζήσαμε ως Πρόεδρο της Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων καταλαβαίναμε τελευταίως την απογοήτευσή του. Ο Αλέξης Γαλανός ήταν ένας ευπατρίδης της πολιτικής ζωής του τόπου μας!
Επιλογικά, νιώθω έντονα την ανάγκη να μακαρίσω και να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, για άλλη μια φορά στους προκατόχους μου στη Δημαρχία του Λευκονοίκου που συντέλεσαν στη μεγαλοσύνη του Δήμου μας, ξεκινώντας από τον πρώτο Δήμαρχο, τον εξαίρετο γιατρό Χρίστο Μιχαλόπουλο, τον αείμνηστο Λουκά Γρηγορίου, γεωργό, που πέθανε από τις κακουχίες στα κρατητήρια με το τέλος του Αγώνα της ΕΟΚΑ, τον μ. Αναστάση Χαραλάμπους, μεγαλέμπορο, αλλά κυρίως θα αναφερθώ στον Δήμαρχο που είδε τον Δήμο του να χάνεται και τον κόσμο του να τρέχει για να σωθεί, πλάνης σε όλο το νησί: τον μ. Μάρκο Σπανό, φαρμακοποιό, που ήταν επικεφαλής του Δήμου μας από το 1960 ως το 1985. Βαρύς ο ρόλος του να προσπαθήσει να ενώσει τους ξεριζωμένους συνδημότες/τισσές του, μετά την καταστροφή!
Προσωπικά, συνεργάστηκα πιο στενά με τους δύο τελευταίους Δημάρχους μας, αείμνηστους Λυκούργο Κάππα και Μιχάλη Πήλικο, ως Πολιτιστική Λειτουργός του Δήμου Λευκονοίκου, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου επί Δημαρχίας Λυκούργου Κάππα. Και οι δύο, με την προσωπικότητα και το κύρος τους, έχουν να επιδείξουν αξιοζήλευτο έργο. Έτσι κι εμείς συνεχίζουμε την παράδοση αυτή για το καλό του κόσμου μας, για την ανάδειξη του Δήμου μας και της πολιτιστικής κληρονομιάς που κουβαλούμε από τους προγόνους μας.
Αμετάθετος στόχος μας είναι να γυρίσουμε στη γη που μας γέννησε. Κι όπως λέει και η γριά γιαγιά του ποιητή Φοίβου Σταυρίδη:
«Θέλω να πάω στο σπίτι μου.
Εδώ δεν είναι τόπος μου για να πεθάνω!»
Σας ευχαριστώ πολύ!
