Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη.
“Σήμερα είναι η επέτειος του θανάτου του Εθνικού μας Ποιητή, Βασίλη Μιχαηλίδη! Αιωνία η μνήμη του. Είμαστε πολύ περήφανοι για τον ποιητή μας”.
Άθως Τηλλυρής
8/12/20
“Μακάρι και να πέθαινα, ένα Σαββάτο βράδυ, την Κυριακή με την αυγή να κατεβώ στον Αδη”,
Με αυτά τα προφητικά λόγια πέθανε μόνος και έρημος, ένα Σάββατο βράδυ στις 8/12/1917, στο Πτωχοκομείο της Λεμεσού, με συντροφιά τους τρόφιμους του Πτωχοκομείου, γέρους, φτωχούς και τρελούς, που τον σέβονταν και αγαπούσαν πολύ. Ευτυχώς που υπήρχε και η διευθύντρια του Πτωχοκομείου, Στυλιανή Πισίρη που τον αγαπούσε και τον φρόντιζε. Ό Βασίλης αναγνωρίστηκε ως ισάξιος του Σολωμού και Εθνικός ποιητής της Κύπρου με τα αριστουργήματα του “Η 9η Ιουλίου έν Λευκωσία Κύπρου, Η Χιώτισα και Η Ανεράδα”. Η Λεμεσός που τόσο τίμησε και δόξασε, δυστυχώς τον άφησε μόνο να πεθάνει μόνος στο Πτωχοκομείο τα 2 τελευταία χρόνια ης ζωής του και δεν μπήκαν μετά στον κόπο να αγοράσουν τον τάφο του. Έτσι όπως όλοι οι μεγάλοι άντρες π.χ. ο Μότσαρτ, δεν γνωρίζουμε που τάφησαν και ουτε ανάγκη έχουν για τάφο, όπως αναφέρει σε ποίημα του ο αείμνηστος Λαρνακέας Μελετητής και λόγιος Φοίβος Σταυρίδης. Στην φώτο το πρόχειρο κενοτάφιο στο Κοιμητήριο του Αγίου Νικολάου, με τις πλαστικές φωτογραφείς που έγινε την 10/12/2017. Ο υποφαινόμενος μετά την κατάθεση ενός άσπρου γαρύφαλλου, που όπως λέγεται του χάρισε η Ανεράδα του, στο πτωχοκομείο, και το φύλαξε σαν κόρη οθφαλμού αφού ήταν και η μοναδική του περιουσία !. (Γιάννης Λέφκης – βιογραφία του Μιχαηλίδη 1937). Aθως Τηλλυρής
, μελετητής του Βασίλη Μιχαηλίδη και διευθυντής/ ιδρυτής της
ΑΘΩΝΕΙΟΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΑΙ ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.
Υ.Γ Ευχαριστίες στην αγαπημένη και φίλη Δήμαρχο Λευκονοίκου
Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη
και στον αγαπητό φίλο και κατεξοχήν ερευνητή του Μιχαηλίδη
Κυριάκος Ιωάννου
για την βοήθεια πyυ μου πρoσφέρουν στις μελέτες μου.
