Τον περίμενε 42 χρόνια, γιατί πίστευε ότι ζει.
Πήγαινε στην Κύπρο και τον έψαχνε, ελπίζοντας ότι κάπου θα τον συναντήσει.
Μορφή βγαλμένη από αρχαία ελληνική τραγωδία.
Ούτε κραυγές ούτε δημοσιότητα. Κλεισμένη στο σπίτι της, περίμενε τον Μανούσο της.
Τελικά, τον βρήκαν και της τον πήγαν 42 χρόνια μετά.
Όλοι οι κάτοικοι του χωριού, μαυροφορεμένοι, και πολλοί επώνυμοι, τον περίμεναν να τον υποδεχτούν στην είσοδο του χωριού Ποταμιές Πεδιάδος Ηρακλείου, εκεί που είχε στηθεί μια τεράστια αψίδα από δάφνες.
Και να, η πομπή φτάνει. Από τη νεκροφόρα βγάζουν ένα μικρό κουτί, τυλιγμένο με τη γαλανόλευκη. Μέσα του τα ιερά οστά του στρατιώτη που επέστρεφε στην πατρίδα του.
Επέστρεφε στη γηραιά μητέρα του, και ήμουν παρών.
Ούτε κραυγές ούτε φωνές από τη χαροκαμένη Μάνα, Στυλιανή Τριανταφυλλίδη. Μόνο ασταμάτητα δάκρυα για τον Μανούσο της, τον Ήρωα Στρατιώτη της ΕΛ.ΔΥ.Κ. που έπεσε μαχόμενος την 16η Αυγούστου του 1974, στη Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ., για τις υπέρτατες αξίες της Πατρίδας και της Ελευθερίας.
