Louis Perentos
Υπάρχει πάντα
ένα μικρό μαράζι
όταν γερνά ο άνθρωπος.
Ενω χαίρεται τη σοφία των χρόνων
στέκεται απέναντι στη νεότητα άβουλος
θέλει να τρέξει και τον κρατούν οι μνήμες
θέλει να ξαναρχίσει και τον κρατούν δεσμά
ό,τι μπορούσε να κάνει τό’κανε
ό,τι δεν μπορεί να κάνει τον πονεί.
Δεν είναι το σώμα
είναι η ψυχή που βασανίζεται
για τα πράγματα που δεν έκανε
για τις ευχές που ξέχασε σε συρτάρια
για τα ταξίδια σε βάθος Πατρίδας
όπως λέμε Επτακώμη, Άγιος Φίλωνας, Λευκόνοικο.
Άμα πονεί η ψυχή
ολόκληρη ζωή δε σώζεται με λέξεις.
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
21.1.2020
Η Δήμαρχος σχολίασε:
“Αγαπημένε μου κ. Λούη, πόσο με συγκινήσατε!. Εξαιρετικό το ποίημά σας. Ευχαριστώ για την αναφορά σας στο Λευκόνοικό μας!”.
