Στον Γιώργο Σεφέρη για το “Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν
Ποιητή,
δεν ήρθε ακόμα ο μαντατοφόρος
σε τούτο το αφρογέννητο
νησί.
Ακόμα οι Πύλες τ’ουρανού
κλειστές
και το σκοτάδι της σκλαβιάς
πυκνώνει.
Το σπίτι που “πάει να γίνει φυτό”
χορτάριασε.
Ο Λουίζος κοιμάται στο Φικάρδου
μακρυά
απ’την αμμοχωσμένη πόλη του
την πόλη που κι εσύ αγάπησες.
Ο Τεύκρος κλαίει τον σπαθοκομμένο
Αίαντα
στο θέατρο της Σαλαμίνας
Νύχτα και μέρα…
Όμως εμείς περιμένουμε
“Νήσος τις έστι”.
