Σήμερα είχα τη μεγάλη χαρά και τιμή να φιλοξενήσω δύο νεαρές ομότεχνές μου, καθηγήτριες φιλολογίας, οι οποίες ετοιμάζουν, στο πλαίσιο μεταπτυχιακής εργασίας τους, ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ για το Λευκόνοικο, την προσφυγιά μας και τη σχέση μας με τη Μικρασία.
Οι καλές μου συνάδελφοι, Μαρία Παπαδημητρίου και Κωνσταντίνα Χατζηπαυλή, νύφη του Λευκονοίκου, με βιντεοσκόπησαν να μιλώ για όσα λαχταρά η ψυχή μου, όσα τη γαληνεύουν αλλά και τη φορτίζουν, όσα ξυπνούν θύμησες μαγικές αλλά και θλιβερές, που της δίνουν ελπίδα και απαντοχή.
Να είναι καλά οι δύο κυρίες και να τις ευλογεί η Παναγία. Τις ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την ευκαιρία που μου έδωσαν σήμερα να μιλήσω και πάλι για τη γενέτειρά μου. Τους εύχομαι καλή επιτυχία στα οράματά τους.
