Θαυμάζω την ενσυναίσθηση των προγόνων μας. Πάντα ήταν χορτάτοι, γι’ αυτό ήταν ανοικτά τα χέρια και οι καρδιές τους. Ο μέγας κάμπος της Μεσαορίας έδινε τροφή σε όλο τον κόσμο.
“Το καλοκαίρι του 1952 τα Επτάνησα είχαν πληγεί από σεισμούς και η εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ προσέφερε £8 λίρες προς τους σεισμόπληκτους, ενώ ο δίσκος από τους πιστούς συγκέντρωσε £2 και η κοινότητα £52. Επιπρόσθετα, την ίδια χρονιά η κοινότητα προσέφερε στους σεισμόπληκτους της Πάφου το ποσόν των £21 και οι αλληλέγγυοι Λευκονοικιάτες έδωσαν σε οκάδες, 546 κριθάρι, 548 σιτηρά, 170 πλιγούρι, 55 κουκιά, 99 αλεύρι, 74 τραχανά καθώς και 10 χαλούμια και 65 διάφορα είδη τροφίμων. Ακόμη, απέστειλαν 43 σεντόνια, 90 πουκάμισα, 141 πετσέτες, 240 πήχες αλατζιά, 95 φορέματα, 49 παντελόνια, 68 ζεύγη υποδημάτων, 17 ζεύγη καλτσών, παιδικά ρούχα καθώς και άλλα είδη ιματισμού. Τέλος, η Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου με εισφορές των μαθητών συγκέντρωσε £16. “
