Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη, Δημάρχου Λευκονοίκου
Με θλίψη ήρθαμε σήμερα στα Κλαυδιά για να πούμε το τελευταίο αντίο στο πιο πλατύ χαμόγελο που γνώρισα στα παιδικά μου χρόνια. Στις θύμισες της παιδικής μου ηλικίας ο θείος Γιώρκος κατέχει μια από τις πιο όμορφες θέσεις. Ίσως, γιατί τον συναντούσαμε καθημερινά στη γειτονιά μας, έξω από τον Αλευρόμυλο Ιγνατίου, του γνωστού μας Πήτρου. Κάθε φορά που τον συναντούσαμε, μας αγκάλιαζε με το βλέμμα του και το χαμόγελο της καλοσύνης και της αγάπης του. Τι ευγενική μορφή! Λεβέντης και ευπρεπής, ευσταλής και ήρεμος μεσαρίτης, ένας άνθρωπος της βιοπάλης μα και των ωραίων ιδανικών, των αξιών της πατρίδας, για τούτο και μέθυσε με τον ξεσηκωμό, με τον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1955, όπως κάθε νέος που δεν άντεχε τη σκλαβιά και τον ευτελισμό του υπόδουλου. Κι ύστερα εθελοντής στις διακοινοτικές ταραχές.
Ο θείος Γιώρκος γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1931 στην Περιστερωνοπηγή. Γονείς του ο Χρυσόστομος και η Μαρία. Είχε άλλα εννέα αδέλφια, όλοι και όλες εξαιρετικοί άνθρωποι, πράοι, προκομμένοι, ίλαροι, νοικοκυραίοι. Στα δεκατέσσερα χρόνια του ήρθε στο Λευκόνοικο για να δουλέψει στον αλευρόμυλο μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον μ. θείο Δημήτρη, τον εξαίρετο γείτονά μας, που νυμφεύτηκε τη θεία Βασούλα, την αγαπημένη μας.
Το 1958 αρραβωνιάστηκε με τη Νίτσα Ιωνά, του Λοϊζή και της Άννας του Νικόλα του Κκολή. Ο πατέρας της, ο Λοϊζής, ήταν αδελφός του μ. Νικολή, συζύγου της Σοφίας, κόρης του δασκάλου του Συμεωνίδη, αδελφής της Παναγιώτας Ηλιάδη, της ράφταινας, της μητέρας του Δημήτρη μας. Είχαν και μια αδελφή, τη Μαρία, σύζυγο του Κυριάκου του Λιονή. Καλότατοι γείτονές μας, άνθρωποι από εκείνη την πάστα που εύχομαι να μη χαθεί στους απογόνους τους. Παιδιά τους ο Λεωνίδας, η θεία Βασούλα και η Χρυστάλλα.
Έτσι, δύο αδέλφια πήραν δύο πρώτες ξαδέλφες. Αγαπημένες οικογένειες ως το τέλος, αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση.
Από τον γάμο τους απέκτησαν πέντε εξαιρετικά παιδιά: τον Λοΐζο, τη Μαρία, τον Χρυσόστομο, τον Άντρο και τον Μιχάλη. Με την προσφυγιά έφεραν πέντε παιδιά σε ξένο τόπο. Έπρεπε να τα ζήσουν. Δούλευε σε εργοληπτική εταιρεία ως οδηγός. Πρώτα, έμειναν ένα χρόνο σε τσαντήρι, δύο σε παράγκα και μετά εγκαταστάθηκαν στα Κλαυδιά.
Σκέφτομαι τι ταλαιπωρίες πέρασε ο κόσμος μας! Πόσες δοκιμασίες και ευτελισμούς! Από μια ανθούσα, όλο ζωή κωμόπολη, να μην έχεις πού την κεφαλήν κλίναι. Να αφήνεις την περιουσία σου, το σπίτι σου, τη γειτονιά σου, τους φίλους και τους συγγενείς σου, τα καλά σου όλα και να προσπαθείς να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου σε έναν άλλο τόπο, μαζί με άγνωστους ανθρώπους. Με τον ίδιο πόνο, όμως. Κάτι είναι κι αυτό.
Ενώ έπρεπε, η κοινή λογική το επιβάλλει, να βάλουν ανθρώπους από τα ίδια χωριά μαζί, μας σκόρπισαν στους πέντε ανέμους, χωρίς αιδώ, σεβασμό και γνώση. Κανένας προγραμματισμός. Χάθηκε ανεπιστρεπτί ο κοινωνικός ιστός της κωμόπολής μας.
Αγαπημένη μου Νίτσα, Λοΐζο, Μαρία, Χρυσόστομε, Άντρο και Μιχάλη, σε σας και στα δεκαεφτά εγγόνια και τα έξι δισέγγονα, όπως και στους υπόλοιπους συγγενείς, εύχομαι να βρείτε παρηγοριά στο γεγονός ότι ο αγαπημένος σας Γιώρκος ησύχασε. Το ξέρω καλά ότι είναι δύσκολος ο αποχωρισμός των γονιών μας. Ο χρόνος, όμως, είναι μεγάλος γιατρός. Νίτσα μου αγαπημένη, θα παρηγορηθείς από τη μεγάλη σου οικογένεια η οποία είναι μια αγκαλιά πρόθυμη να σε στηρίξει.
Πολυαγαπημένε μας Γιώρκο,
υπήρξες ένας πολύ ευτυχισμένος άνθρωπος, αφού πέρα από την καλή σου σύζυγο, ο Θεός σε ευλόγησε να είσαι γενάρχης και πάτερ φαμίλιας μιας εξαιρετικής οικογένειας. Αυτή είναι η ευτυχία στη ζωή. Είδες παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα! Φεύγεις πλήρης ημερών.
Πας να βρεις τους γονείς και τα αδέλφια σου, τα πεθερικά σου και όλους τους φίλους σου.
Χαιρετίσματα στον θείο Δημήτρη!
Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς τον κόσμο τον αληθινό. Αφήνεις μνήμη αγαθή! Μακαρία η οδός ή πορεύει σήμερον! Καλό παράδεισο. Καλή αντάμωση!
Παρασκευή, 31 Δεκεμβρίου 2021, Ώρα: 1 μ.μ.
Ι. Ν. Απ. Ανδρέα στα Κλαυδιά
