Όσοι πού είς την θλίψην μάς « την μάναν μάς πενθούμεν»
Εσυμπαρασταθήκασην
Τζιαί μάς συλληπηθήκασην
Πολλά ευχαριστούμεν
ΜΕΣ ΤΗΝ ΨΥΣΙΗΝ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΥ
• Μές την ψυσιήν τού καθενού η πένθιμή καμπάνα
• Μέραν τζιαί νύχταν θά κτυπά άμαν να θάψη μάνα.
• Εγιώνη όμως έν θέλω έτσι πικρόν γομάρι
• Να σκέφτουμε την μάναν μου, ποθω πού είσιεν χάρι
• Για να μοιράζει το καλόν χωρίς να θελει κκιάρι
• Είσιεν την εννιαν να διά, τζιαί ό’ι’ για να πάρη
• Στές προσευχές τής έλεγεν « ΧΡΙΣΤΕ μού φύλακά μου
• –Γλέπε τού κόσμου τά παιθκιά, τζύστερα τά δικά μου»
• Ελάλεν πρίν πού το φαήν « ΘΕΕ πούλλους χορτάννης
• Στον κόσμον πρώτα τζιαί έσσω μάς εξίκκην μέν τά κάμνεις»
• Η πίστη τής είς τον ΘΕΟΝ εγίνετουν αγάπη
• Για ούλλους δεν ξεχώριζεν μέ άσπρον με αράπη
• Να μάθη γράμματά ‘θελέν, μάνν ήτουν τυχερόν τής
• Δευτέραν τάξην φκάλαντην
• Ζάβαλλι τζιαί εβάλαντην
• να γλεπει τον αρφόν τής.
• Γεννήθην στο Λευκόνοικον η μάνα μάς Ελένη
• Μέσα σέ χρόνια φτωσιηκά, ζωήν τυρανισμένη
• Στα είκοση τά χρόνια τής ευρέθην παντρεμένη
• Με ευλογίαν του παπα, Δημήτρη τού τζιυρού τής
• Επήεν με τον άνδραν τής τον στύλλον τού σπιτιού τής
• Επήρεν σύντροφόν καλόν τον μαστρε Αχιλλέα
• Τζιά ρκέψαν έργα δύσκολα, μά τζιαί τά πιο ωραία
• Ο μάστρός είς την κτιστιτζιήν
• Έκαμνέν τζιαί ρεσπεριτζιήν
• Σιειμώναν καλοτζιαίριν
• Η μάνα είς τά πλύμματα των ρούχων είς το σιέρι
• Θυμούμαι πώς τά νύσια τής πάντα τούν σαπημένα
• Που εφουσκώνναν στα νερά, εππέφταν έναν έναν
• Ο ΚΥΡΙΟΣ ευλόγησέν τούντην προσπάθειάν τόύς
• Πέντε πουλιά νιώσασην
• Τζιαί φύαν σάν φτερώσασην
• Πού μέσα στην φουλιάν τούς.
• Πέντε στόματα μια φωνή αξίζει να τούς πούμεν
• Απού τά βάθη τής ψυσιής πώς τούς ευγνωμονούμεν.
• Είναι πού την θυσίαν τούς,
• Ανθρώποι εξαιτίας τους,
• Στον κόσμον να γινούμεν
• Ούλλοι γυρεύκουν ήρωές την σήμμερόν ημέρα
• Τές πράξεις τούς να μιμηθούν τζιαί δά τζιαί είς τά πέρα.
• Εμείς όμως είχαμέν θκυό, τζιαί μάνα τζιαί πατέρα.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ Χρίστος Τζιαλλής 10-7-2023
