Άλλος ένας συνδημότης μας φεύγει στην προσφυγιά. Άλλος ένας συνδημότης μας φεύγει με το παράπονο της επιστροφής. Ο Δημήτρης Χαραλάμπους γεννήθηκε στο Λευκόνοικο στις 12 Φεβρουαρίου 1960. Γονείς του η Μαρίτσα από την γειτονική Γύψου και ο Ανδρέας Χαραλάμπους από το Λευκόνοικο. Ο Δημήτρης είχε ακόμα τρία αδέλφια. Την Δώρα, την Κατερίνα και την Σωτηρούλα.
Τελειώνει το δημοτικό σχολείο Λευκονοίκου και ακολούθως συνεχίζει στο σύστημα μαθητίας στο Βαρώσι, για να μάθει την τέχνη του κτίστη. Το μαύρο Καλοκαίρι του 1974 ο Δημήτρης μαζί με την οικογένειά του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν με την βία τις πατρογονικές τους εστίες, τις περιουσίες και τον τόπο τους, όπως άλλωστε έπραξαν με την βία γύρω στις 200000 των συμπατριωτών μας προσφύγων, εξ αιτίας την βάρβαρης Τουρκικής εισβολής. Γίνονται πρόσφυγες και κατοικούν στην Χοιροκοιτία όπου τους φιλοξενούν συγγενικά τους πρόσωπα.
Προς το τέλος του 1974 φεύγει μαζί με την αδελφή του Κατερίνα για Αγγλία, όπου φιλοξενούνται από επίσης συγγενικά τους πρόσωπα. Εκεί ο Δημήτρης συνεχίζει το σχολείο και η Κατερίνα σπουδάζει. Επιστρέφει στην Κύπρο το 1977 και ευθείς αμέσως κατατάσσεται στο στρατό για να κάνει την στρατιωτική του θητεία. Το 1979 έμελλε να γνωρίσει μετά από συνοικέσιο την Χλόη, το γνωστό μας προξενιό, όπου τις παλαιότερες εποχές, αποτελούσε βασική αρμοδιότητα των οικογενειών να βρίσκουν κατάλληλους συζύγους για τα παιδιά τους. Η Χλόη είχε μητέρα την επίσης Λευκονοικιάτισσα Παναγιώτα Τσιολάκη.
Το 1981 παντρεύονται. Το μυστήριο του γάμου τελείται στην εκκλησία της Παναγίας της Αγγελόκτιστης, ακριβώς στον ίδιο ιερό χώρο που βρισκόμαστε σήμερα. Ο καρπός της αγάπης τους, έφερε στον κόσμο τρία παιδιά, τον Μάριο, τον Τάσο και την Άντρια. Είχε την ευλογία να χαρεί την γέννηση των τριών εγγονιών του. Της Μαρίνα, του Ευτύχιου, και της Ειρήνης – Φώτια.
Ο αείμνηστος Δημήτρης εργάστηκε από νεαρή ηλικία στις οικοδομικές. Εργάστηκε σκληρά και έμαθε πολύ καλά την τέχνη του κτίστη. Ακολούθως εργάζεται σε εταιρεία κατασκευής μαρμάρων. Το 2012 λόγω της οικονομικής κρίσης έχασε την δουλειά του. Αποφασίζει να ασχοληθεί με την επιδιόρθωση ποδηλάτων, ενασχόληση την οποία είχε μέχρι και τους τελευταίους μήνες της ζωής του.
Ήταν τίμιος και πολύ εργατικός. Άνθρωπος γεμάτος ζωή, φιλικός, κοινωνικός, καλός οικογενειάρχης και πρόθυμος πάντα να βοηθήσει. Αγαπημένο του χόμπι το κυνήγι.
Πριν από περίπου 4,5 χρόνια ο Δημήτρης έπαθε αγγειίτιδα, η οποία άρχισε να του καταστρέφει τα αιμοφόρα αγγεία μέσω φλεγμονής. Άρχισε η θεραπεία, οι εξετάσεις και η τακτική παρακολούθηση από γιατρούς. Και ενώ η περιπέτεια της υγείας του συνεχιζόταν, πριν από περίπου 3 μήνες οι γιατροί ανακάλυψαν ότι έπασχε από πνευμονοπάθεια και πνευμονική ίνωση. Χαρακτηριστικό αυτής της πάθησης είναι ότι επηρεάζει τον μαλακό ιστό των πνευμόνων και ότι όλες οι παθήσεις σε αυτή την ομάδα προκαλούν την ανάπτυξη ουλών στους πνεύμονες. Η επιδείνωση της υγείας του ήταν πολύ απότομη, εξελίχθηκε ταχύτατα. Καταστράφηκαν οι πνεύμονες του. Όσο και να το πάλεψε δεν τα κατάφερε. Υπέφερε αλλά έδωσε την μάχη γενναία και με αξιοπρέπεια. Νικήθηκε από τον θάνατο. Έφυγε με το μεγάλο παράπονο της προσφυγιάς και του πόθου της επιστροφής στο αγαπημένο μας Λευκόνοικο.
Με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και ανείπωτης θλίψης, αποχαιρετούμε σήμερα τον Δημήτρη μας, ένα άνθρωπο ήσυχο, καλό οικογενειάρχη, με ήθος, αρχές και αξιοπρέπεια.
Στην σύζυγο του Χλόη, στα παιδιά του Μάριο, Τάσο και Άντρια, στις νύφες του Έλενα και Θέκλα, στα εγγόνια του Μαρίνα, Ευτύχιο και Ειρήνη – Φώτια και σε όλη την οικογένεια εύχομαι ο Θεός να δώσει δύναμη και υπομονή για αυτή την απώλεια και δοκιμασία. Να ζείτε να τον θυμάστε και να τον μνημονεύεται. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Αιωνία του η μνήμη.
