Είμαι συγκλονισμένη!
Πώς ήρθε αυτό το αναπάντεχο;
Πού πήγαν οι ομορφιές σου, Μαργαρίτα μου;
Πού πήγε το καπάρτισμά σου;
Γιατί βιάστηκες να φύγεις, κορίτσι μου;
Το ομολογώ: τόσα χρόνια καθηγήτρια δεν είδα άλλη μαθήτρια να έχει αυτό το παράστημα, το στήσιμο στον χορό, τη λεβεντιά, την αρχοντιά, το μεγαλείο!
Καλοαναθρεμμένη, κανακεμένη, πολυαγαπημένη!
Ευνοημένη ήρθες σε αυτή τη ζωή, με πολλές δωρεές, πολλά χαρίσματα, πολλές ευλογίες.
Η μάμα σου η Αρτεμού σε καμάρωνε, σε έντυνε, σε θαύμαζε! Η αγάπη της δεν είχε όρια. Σε φρόντιζε μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Πάντα προσεγμένη. Σε είχε σαν πριγκίπισσα!
Μα και ο παπάς σου ο Σολωμής δεν σας χάλασε χατίρι με τη Νίνα. Αρχοντοκόρες μεγαλώσατε. Δεν σας έλειψε τίποτα. Μα πιο πολύ οι γονείς σας, σας πλημμύριζαν με την αγάπη τους.
Ήσουν η πιο όμορφη της τάξης μας!
Από τις πιο όμορφες κοπέλες της εποχής μας.
Και το ήξερες! Όπως ήξερες να κρατάς και την κοινωνική σου θέση. Δεν ανεχόσουν τις παραξενιές και τους μικρούς ανθρώπους.
Ήσουν κοπέλα με φινέτσα, γούστο, καλαισθησία.
Ήσουν, όμως, και έξυπνη, καλόκαρδη, προσηνής μαζί μας.
Γελούσαμε πολύ, Μαργαρίτα μου!
Θυμάσαι την τελευταία φορά που βρεθήκαμε οι συμμαθήτριες; Τι γέλιο κάναμε! Πού να ξέραμε ότι θα ήταν η τελευταία φορά που συναντιόμασταν!
Μπορώ να μιλώ για σένα και τα χαρίσματα με τα οποία σε προίκισε η φύση και ο καλός Θεός μας για ώρες.
Πραγματικά, είχες άστρο, όταν γεννήθηκες, Μαργαρίτα μου!
Πιστεύω ότι μια άλλη ευλογία ήταν η οικογένεια που φτιάξατε με τον Κυριάκο σου. Οι δυο σου κόρες, η Άρτεμις και η Σοφία, ήταν δικά σου δημιουργήματα. Τους μεταλαμπάδευσες τις αρχές και τις αξίες που έφερες από την οικογένειά σου, από το Γυμνάσιό μας, από το Λευκόνοικό μας. Τους έδωσες πολλή αγάπη και σου την ανταπέδωσαν. Ήσουν μια υπέροχη μανούλα.
Η ξαδέλφη μου η Φωτούλα η Καμιντζή μόλις μπήκε στην τάξη που ήταν η κόρη σου η Άρτεμις, την ξεχώρισε ως άριστη μαθήτρια και κατάλαβε αμέσως πως ήταν κόρη σου, επειδή ήταν τόσο περιποιημένη, τόσο προσεγμένη, τόσο ευπρεπής! Ναι, η ευπρέπεια ήταν άλλο ένα χαρακτηριστικό σου γνώρισμα.
Το άστρο σου, όμως, έσβησε νωρίς. Στα 66 σου χρόνια.
Ευτυχώς, πρόλαβες και είδες τα εγγονάκια σου.
Τα χάρηκες. Τα κανάκεψες. Δεν πρόλαβες, όμως, να τα δεις να μεγαλώνουν, να τα καμαρώσεις…
Αχ, Μαργαρίτα μου, δεν το πιστεύουμε ότι έφυγες και πας να συναντήσεις τη Δήμητρα, την Πότα, τη Σούλα, τη Ρούλα μας… Να τους δώσεις την αγάπη μας και τα χαιρετίσματά μας. Πας να συναντήσεις και τους συμμαθητές μας, τον Άντρο, τον Πέτρο, τον Έκτορα, τον Βασίλη, και τον καθηγητή μας Σωτήρη Μιχαήλ!
Μας φαίνεται σαν ψέμα.
Στον αγαπημένο σου σύζυγο, τις λατρεμένες σου κόρες, τους γαμπρούς σου Κωνσταντίνο και Νικόλα, τα εγγονάκια σου, την απαρηγόρητη αδελφή σου Νίνα που ήταν πάντα μαζί σου, τα ξαδέλφια σου, θα λείψεις πολύ, πάρα πολύ. Ευχόμαστε να τους παρηγορήσει ο Θεός.
Φαίνεται, ήσουν έτοιμη για να φύγεις, Μαργαρίτα μου! Πέρασες δύσκολα και αυτά τα έχεις εξαργυρώσει με την αθανασία, με την παράδεισο.
Αιωνία η μνήμη σου.
Η ψυχή σου τώρα λεύτερο πουλί γυρνά πάνω από το Λευκόνοικό μας!
Εμείς θα σε θυμόμαστε πάντα.
Καλό ταξίδι στο φως το αληθινό.
Καλό παράδεισο.
Καλή αντάμωση!
