Σήμερα γάμος γίνεται. Γάμος της Μαρίας Χατζημηνά, μαθήτριάς μου, κόρης της θεολόγου, της μ. Καίτης Σείσου, από το Λευκόνοικο.
Γάμος Λευκονοικιάτικος
Posts By: editor
Υπέροχες εικόνες από την Αίθουσα Τελετών του Γυμνασίου Λευκονοίκου (2014)
Υπέροχες εικόνες από την Αίθουσα Τελετών του Γυμνασίου Λευκονοίκου, όπου έχει εξουσία το πράσινο χρώμα.
Αίθουσα Τελετών Γυμνασίου Λευκονοίκου (2014)
Αίθουσα Τελετών Γυμνασίου Λευκονοίκου. Εγκαινιάστηκε το 1969 από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, όταν ήμουν στη Β Γυμνασίου. Σήμερα, μετά από 35 χρόνια στα σχολεία, δεν έχω δει τέτοια αίθουσα!
Ποίημα Τάσου Λειβαδίτη
Την πόρτα ανοίγω το βράδυ Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, τη λάμπα κρατώ ψηλά, να δούνε της γης οι θλιμμένοι, να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά. Να βρούνε στρωμένο τραπέζι, σταμνί για να πιει ο καημός κι ανάμεσά μας θα στέκει ο πόνος, του κόσμου αδερφός. Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν, σκαμνί για να κάτσει ο… Read more »
Ποίημα Κυριάκου Χαραλαμπίδη
Ένα νέο ποίημα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη: Η ΘΕΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗ ΑΛΛΩΣ ΠΩΣ Σαν αποφάσισε να γεννηθεί δεν το ’πε της μητρός του, μην παραξενευτεί – «παιδός η βασιληίη» φαντάσου να της έλεγε! Τι ταραχή θα ένιωθε η βαριόμοιρη, πώς να σηκώσει βάρος άναρχης αρχής! Και μια και δυο τον άγγελό του στέλνει, που ήξερε από τέτοια… Read more »
Ποίημα R. Faullerau
¨Ένα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα που τα έβαζα στα σχολεία. Αν ο Χριστός χτυπήσει την πόρτα σας, θα τον αναγνωρίσετε; Θα έλθει ίσως σαν άλλοτε φτωχός Κι αποδιωγμένος. Σαν ένας εργάτης, Σαν ένας άνεργος Η ένας απεργός που αγωνίζεται σε δίκαιη απεργία. Μπορεί να είναι ασφαλιστής Κι ακόμη πωλητής ανεμιστήρων… Θ’ ανεβαίνει, αδιάκοπα… Read more »
Θυμόμαστε τον Κρυό ποταμό
Το χριστουγενιάτικο δώρο μου στους φίλους και φίλες μου από το Λευκόνοικο. Ο Κρυός ποταμός όπως ήρθε από τον Πενταδάκτυλο και ροβόλησε για να ξεδιψάσει τη διψασμένη πεδιάδα μας. 30 Νοεμβρίου 2014.
Ποίημα του Ελύτη
Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να ’ν’ ήμερος να ’ναι άκακος, λίγο φαΐ λίγο κρασί Χριστούγεννα κι Ανάσταση. Οδ. Ελύτη
Λευκόνοικο του Νίκου Βήχα
«Χριστούγεννα» Κωστή Παλαμά
“Νἄμουν τοῦ σταύλου ἕν᾿ ἄχυρο, ἕνα φτωχὸ κομμάτι τὴν ὥρα π᾿ ἄνοιγ᾿ ὁ Χριστὸς στὸν ἥλιο του τὸ μάτι. Νὰ ἰδῶ τὴν πρώτη του ματιὰ καὶ τὸ χαμόγελό του, τὸ στέμμα τῶν ἀκτίνων του γύρω στὸ μέτωπό του. Νὰ λάμψω ἀπὸ τὴ λάμψι του κι᾿ ἐγὼ σὰν διαμαντάκι κι᾿ ἀπὸ τὴ θεία του πνοὴ νὰ… Read more »
