Κατηγορία: Γλώσσα-Ποίηση-Λογοτεχνία

ΑΝΤΗΛΙΑ Τίποτα δεν αντιστεκόταν, ήλιος μεσημεριού του Αυγούστου φλόγιζε τον πηχτόν αέρα πύρωνε τις στέγες. Στο καφενείο πίναμε γκαζόζες κι οι σκοτούρες μας βουίζανε σα ζαλισμένες μύγες. Ως τη στιγμή που θα ’βγαινε στ’ αντικρινό παράθυρο η Στέλλα. Στις τσίτινες μασχάλες της είχε δυο τρίγωνα κομμάτια αντηλιάς. Τίτος Πατρίκιος πηγή:Μαρία Αντωνάκου

“Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό. Εγώ τον έχω δει από καταμεσίς της θάλασσας.” Οδυσσέας Ελύτης

Να σ’ αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω, απ’ το βουνό ψηλά στρωτήν και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά. Να ‘ναι χινοπωριάτικον απομεσημερ’, όντας μετ’ άξαφνη νεροποντή χιμάει μες απ’ τα σύννεφα θαμπωτικά γελώντας ήλιος χωρίς μαντύ. Να ταξιδεύουν στον αγέρα τα νησάκια, οι κάβοι, τ’ ακρόγιαλα σα μεταξένιοι αχνοί… Read more »

Καλή σας μέρα φίλοι μου. Ένα απόσπασμα θα σας γράψω από ένα ποίημα που έγραψε ο πατέρας μου το 1984, και που αναφέρει τον ΆΓΙΟ ΦΩΚΆ. Τζιοιμούμαι τζίε ονειρεύκουμαι πως είμαι στο χωρκόν μου, το όμορφον Λευκόνοικον, το αγαπητικό μου. Πως είμαι στο περβόλι μου, στ Αη Φωκά τα μέρη, που έρκεται που το βουνον… Read more »

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν; Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να… Read more »

– Η Παναγιά το πέλαγο κρατούσε στην ποδιά της Τη Σίκινο, την Αμοργό και τ’ άλλα τα παιδιά της. Τα τζιτζίκια (από Τα Ρω του Έρωτα)- Στην αγκαλιά της Παναγιάς έβαλα λουλούδια και στων Αγίων, κοπέλες και πουλιά. “Πρώτα πρώτα…”, Ανοιχτά Χαρτιά – Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια Δύο η ώρα το… Read more »

Στον Γιώργο Σεφέρη για το “Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν Ποιητή, δεν ήρθε ακόμα ο μαντατοφόρος σε τούτο το αφρογέννητο νησί. Ακόμα οι Πύλες τ’ουρανού κλειστές και το σκοτάδι της σκλαβιάς πυκνώνει. Το σπίτι που “πάει να γίνει φυτό” χορτάριασε. Ο Λουίζος κοιμάται στο Φικάρδου μακρυά απ’την αμμοχωσμένη πόλη του την πόλη που κι εσύ αγάπησες…. Read more »